Το πρώτο μουσείο στον κόσμο αφιερωμένο στα NFTs είναι γεγονός.
Είναι γεγονός πως σε λιγότερο από μια δεκαετία, η αγορά NFT ανεδείχθη σε ένα φαινόμενο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, αφήνοντας εμβρόντητοuς πολλούς από τους ισχυρούς παίχτες της αγοράς τέχνης. Πώς μπορεί όμως η τέχνη που δεν έχει υλική υπόσταση να εκτίθεται σε ένα μουσείο; Το νέο μουσείο του Seattle, το οποίο μετρά λίγες ημέρες ζωής, ήρθε να μας δώσει την απάντηση και να λύσει τις απορίες του κοινού γύρω από τη νέα μορφή τέχνης. Το Seattle NFT Museum εκθέτει αποκλειστικά τέχνη που βασίζεται στην τεχνολογία blockchain, και στόχος του είναι να επιρρεάσει δραστικά τον κόσμο και την ιστορία της τέχνης.
Οι ιδρυτές του μουσείου κάθε άλλο παρά άνθρωποι της τέχνης μπορούν να θεωρηθούν, καθώς έχουν ελάχιστη εμπειρία στον παραδοσιακό κόσμο της τέχνης και προέρχονται το χώρο της τεχνολογίας. Η Jennifer Wong είναι η υπεύθυνη βιωσιμότητας στην Convoy, μια startup ψηφιακών φορτίων, ενώ ο Peter Hamilton είναι επενδυτής που ίδρυσε την TUNE, μια εταιρεία mobile marketing. Οι δυο τους συνέπραξαν με τον Aaron Bird, συλλέκτη NFTs, ο οποίος θα δανείσει αρχικά έργα της συλλογής του στο νέο μουσείο.
Ωστόσο, παρά τον καινοτόμο χαρακτήρα των έργων, το μουσείο έχει υιοθετήσει την αισθητική του κλασσικού white cube όπου μεγάλες οθόνες υψηλής ανάλυσης προβάλλουν μια ποικιλία ψηφιακών έργων τέχνης και κείμενα στους τοίχους επιχειρούν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο γύρω από την NFT τέχνη και να την εντάξουν σε ένα εικαστικό πλαίσιο. Τα έργα σχετίζονται και αντανακλούν την ευρύτερη κοινότητα του Seattle, με δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στους τοπικούς δημιουργούς.
Είναι αυτός ο καταλληλότερος τρόπος παρουσίασης αυτού του είδους τέχνης; Για ποιο λόγο επιλέγεται ένας παραδοσιακός τρόπος παρουσίασης για τόσο καινοτόμα έργα τέχνης; Ίσως οι ιδρυτές, αλλά και οι επιμελητές του μουσείου, δεν θέλουν να κόψουν όλα τα νήματα που συνδέουν το νέο εικαστικό ρεύμα με την παραδοσιακή τέχνη, ή ίσως να μην υπάρχει ακόμα το κατάλληλο εκθεσιακό πλαίσιο για την ψηφιακή τέχνη. Το ενδιαφέρον είναι πως μέσω κωδικών QR, ο θεατής θα μπορεί να δει τα έργα στη φορητή του συσκευή, απολαμβάνοντας διάφορους διαδικτυακούς χώρους ενώ βρίσκεται στο μουσείο, ενώ ανοίγεται και η δυνατότητα στους καλλιτέχνες να προσθέτουν επιπλέον τρόπους αλληλεπίδρασης με το έργο.
Όσο εντυπωσιακά και αν ακούγονται όλα αυτά, και όσο θελκτικό και αν φαντάζει ένα τέτοιο μουσείο δεν παύει να εγείρει ερωτήματα σχετικά με την αναγκαιότητα ενός τέτοιου ιδρύματος. Μήπως είναι πολύ νωρίς για την ίδρυση ενός τέτοιου μουσείου; Ή μήπως η δημιουργία του σηματοδοτεί μια ιστορική αλλαγή στον χώρο των μουσείων αυτή τη φορά;
ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ GREECE / ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠΥΡΟΥ
