Πριν από έναν περίπου χρόνο, η τοιχογραφία του «Ready» που κοσμούσε το κέντρο της Πάφου σβήστηκε και ο ίδιος αντέδρασε μέσω ΜΚΔ. Ο Ιταλός καλλιτέχνης Millo όμως, επέστρεψε και δημιούργησε ένα νέο βραχιόλι για την Πάφο, στον πύργο του Τμήματος Υδάτων στο υπό κατασκευή «Πάρκο Ανδρέα Στυλιανίδη». Ο Francesco Camillo Giorgino (MILLO), υπογραμμίζει μικρές λεπτομέρειες για τα έργα του και ευρύτερα για την τέχνη του δρόμου.

Διαγραφή και επαναφορά;

Οι τοιχογραφίες του παρουσιάζονται σε ταινίες, διαφημίσεις, περιοδικά και εφημερίδες, καθώς τα έργα του κοσμούν 33 χώρες. Μάλιστα, σε πολλές από αυτές έχει δημιουργήσει δύο ή και περισσότερα σχέδια. Στην Κύπρο όμως, η τοιχογραφία του «Ready» φάνηκε πως δεν είχε την ίδια τύχη, αφού «εξαφανίστηκε» μετά από συντήρηση που πραγματοποιήθηκε στο κτήριο που τη φιλοξενούσε. Το «Ready» είχε δημιουργηθεί στα πλαίσια των εκδηλώσεων της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, «Πάφος 2017». Ο MILLO, μετά από ανάρτησή του στα ΜΚΔ (13/01/2021), πήρε μία νέα υπόσχεση για νέο έργο από τον Δήμο Πάφου, η οποία δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Έναν χρόνο μετά, ο ΜILLO αναφέρει ότι ο Δήμος Γεροσκήπου τον κάλεσε να δημιουργήσει μια τοιχογραφία στον πύργο του Τμήματος Υδάτων στο υπό κατασκευή «Πάρκο Ανδρέα Στυλιανίδη», επί της οδού Πλούτωνος στη Γεροσκήπου. Τον συντονισμό και την παραγωγή του έργου ανέλαβε το Κέντρο Τεχνών Κίμωνος, το οποίο την Πέμπτη 14 Απριλίου παρουσίασε έκθεση με έργα του, προβάλλοντας και ένα ντοκιμαντέρ για την πορεία του.

Έμπνευση και επιρροές

«Το Ready, για μένα, ήταν ένα μήνυμα για τους ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι σε ένα μέρος και θέλουν να κάνουν κάτι άλλο. Εκείνη η τοιχογραφία έδειχνε πώς μπορούν να σπάσουν την αλυσίδα της άγκυρας τους με μία αντίδραση και να αφεθούν ελεύθεροι να νιώσουν ή να κάνουν ό,τι θέλουν», λέει ο MILLO. Η καινούργια τοιχογραφία αντιπροσωπεύει την ενότητα και τη σύνδεση του ανθρώπου με τη θάλασσα, το νερό και κατ’ επέκταση με τη φύση. «Η ιδέα ήρθε από την Αφροδίτη, αλλά ο κύριος χαρακτήρας είναι η θάλασσα», καθώς αναφέρει πως η θάλασσα είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός νησιού, όπως η Κύπρος, και ταυτόχρονα του ίδιου του πλανήτη. «Γενικότερα, εμπνέομαι από τη καθημερινότητά μου, από anime κλασική ή σύγχρονη τέχνη. Από ό,τι έχει να κάνει με την τέχνη. Αυτή τη φορά στον πύργο, ίσως έχω επιρροές από την ταινία Ponyo του Hayao Miyazaki και παράλληλα έχω μετροφυλλήσει ένα βιβλίο του Μποτιτσέλι με τα έργα του Άνοιξη και Αφροδίτη».

Δεδομένου ότι ο MILLO έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική, τον ρωτήσαμε εάν ακολουθεί κάποιο μοτίβο ή κάποια πρακτική από τις σπουδές του. «Δεν υπάρχουν οριοθετημένα μοτίβα. Πηγαίνω σε ένα μέρος δύο ή τρεις μέρες πριν για να πάρω έμπνευση από τον χώρο. Πριν τον κορωνοϊό, ήταν πιο εύκολο, αφού μιλούσα με τον κόσμο και έπαιρνα μια ιδέα της κοινωνικοπολιτικής ιδιομορφίας του τόπου. Για μένα, η αρχιτεκτονική βοηθάει στο κόνσεπτ και στο γεγονός ότι όταν σπούδαζα, διάβαζα για την αισθητική, την ιστορία της τέχνης, αλλά και ευρύτερα για τέχνη. Βέβαια, η αρχιτεκτονική ίσως βοηθάει και στις διαστάσεις και τις αναλογίες. Όμως, κάθε τοιχογραφία έχει κάτι διαφορετικό ανάλογα με την οπτική που θα διαλέξεις, από ψηλά, χαμηλά ή από μακριά κ.ο.κ. Επίσης, τα κτήρια δεν έχουν σχεδόν ποτέ επίπεδες επιφάνειες. Για παράδειγμα, εδώ τα παράθυρα έχουν τη δική τους προσωπικότητα πάνω στο κτήριο. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, πολλές φορές, με εμπνέουν να κάνω κάτι διαφορετικό».



Χρωματική σύνθεση

Πώς μπήκε το χρώμα στα έργα του; «Ξεκίνησα να βάζω χρώμα στις τοιχογραφίες μου όταν έκανα ένα μεγάλο πρότζεκτ στο Τορίνο της Ιταλίας, το 2014. Ήταν 14 τοιχογραφίες σε μία μεγάλη γειτονιά (περίπου όπως όλη η Πάφος). Χρειαζόταν να περπατήσω δύο ώρες για να δω όλους τους τοίχους. Ήταν μία περιφερειακή αλλά πολυπολιτισμική γειτονιά, όπου υπάρχουν άνθρωποι από την Ανατολική Ευρώπη, Ασία, Βόρεια Αφρική κ.λπ. Είναι μία περιοχή κοντά στα σύνορα και οι δάσκαλοι από τα σχολεία, μου ζήτησαν να βάλω λίγο χρώμα για τα παιδιά. Στη συνέχεια, κατάλαβα πως με τα χρώματα μπορούσα να υπογραμμίσω μερικά στοιχεία και μηνύματα από την τοιχογραφία.

«Highlighter»

Το συγκεκριμένο είδος τέχνης δεν είναι μόνο διακόσμηση ή διαφήμιση, αναφέρει για το έργο του, ενώ εξηγεί γιατί αυτο-χαρακτηρίστηκε highlighter: «Στο Μεξικό, δίνουν πολλές κοινωνικές και πολιτικές έννοιες πίσω από κάθε τοιχογραφία και αυτό εμένα με εμπνέει να δημιουργώ κι εγώ τα δικά μου μηνύματα. Συνήθως επιλέγω να κάνω τοιχογραφίες σε μέρη που υπάρχουν εγκαταλελειμμένα σπίτια ή σε τοποθεσίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και χρειάζεται να αναδειχθούν. Η κάθε χώρα έχει περιοχές που περιθωριοποιούνται και δεν έχουν την ίδια τύχη ανάπτυξης με άλλες πόλεις. Περιοχές που μένουν συχνά φτωχοί άνθρωποι. Έτσι, όταν πηγαίνουμε και δημιουργούμε τέχνη σε τέτοιες περιοχές, τότε κεντρίζουν το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων. Επομένως, οι πολίτες των περιοχών μπορούν να αναδείξουν τα προβλήματα και ίσως να διορθωθεί κάποια κατάσταση. Μου αρέσει να λέω πως μεταφέρω την τέχνη μου εκεί που χρειάζεται».

«Love runs the world»



Ο MILLO έχει δημιουργήσει δύο μοναδικές τοιχογραφίες στην Ουκρανία και σε μία από αυτές έχει δώσει το όνομα «Love runs the world». Ωστόσο, δεν ήταν το πρώτο σχέδιο που είχε παρουσιάσει. «Όταν πήγα στην Ουκρανία το 2016, είχε ήδη ξεκινήσει ο πόλεμος και οι συγκρούσεις με τη Ρωσία και οι άνθρωποι φοβούνταν. Αρχικά τους είχα παρουσιάσει ένα άλλο σχέδιο με τραμπολίνο, όμως μου είπαν ότι μπορούσε να ερμηνευτεί διαφορετικά και να υπήρχε πρόβλημα. Μου πρότειναν να δημιουργήσω κάτι για την ειρήνη και κάπως έτσι, μου ήρθε η ιδέα της συγκεκριμένης τοιχογραφίας. Ο χαρακτήρας πατάει πάνω στη γη και μέσω της καρδιάς του και μίας τροχαλίας προσπαθεί να ενώσει τον κόσμο. Με είχαν καλέσει στο Ντνίπρο, έναν μήνα πριν ξεκινήσει ο πόλεμος τώρα. Ένας φίλος από την Ουκρανία με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να αναδημοσιεύσω εκείνο που έκανα στο Κίεβο, ως ένα μήνυμα ειρήνης στα ΜΚΔ».

Ένα ατελείωτο ταξίδι της τέχνης

Από το 2013 ταξιδεύει σε περιοχές σε όλο τον κόσμο για να φτιάξει τοιχογραφίες. Ο ίδιος δίνει μία μικρή περίληψη για το πώς ξεκίνησε και πώς μπήκε στον χορό του ατέλειωτου ταξιδιού. «Στην αρχή πήγαινα μόνος σε σόου και παράλληλα έκανα μία μικρή τοιχογραφία, καθώς ταξίδευα σε μία άλλη πόλη της Ιταλίας. Μετά μετακόμισα στο Λονδίνο και έκανα κι εκεί. Στο Λονδίνο, ξεκίνησαν να αναγνωρίζονται οι τοιχογραφίες μου κι εκεί δημιούργησα και την ταυτότητα ‘MILLO’. Ξέρεις, όταν δημιουργείς στο εξωτερικό, τότε αναγνωρίζεται κι η δουλειά σου, έτσι πάει στην Ιταλία. Μετά, άρχισαν να με καλούν να κάνω μεγαλύτερα πρότζεκτ σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Όταν έκανα το πρότζεκτ με τους 14 τοίχους στο Τορίνο, άρχισα να με βάζουν στις ειδήσεις και να γίνομαι γνωστός και σε άλλες χώρες, όπως στην Αμερική. Αργότερα, υπήρξε μία περίοδος που γίνονταν πολλά φεστιβάλ street art και μέσω αυτών με καλούσαν και σε άλλα και αυτό συνεχιζόταν μέχρι τον κορωνοϊό». Ο επόμενος προορισμός αναφέρει πως μάλλον θα είναι το Χόμπουργκ της Γερμανίας, όπου θα κάνει δύο τοιχογραφίες σε σπίτια κοινωνικών υπηρεσιών στα οποία μένουν πρόσφυγες και μετανάστες.

Εντυπώσεις

«Απ’ όλα τα ταξίδια, μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε η Ινδία, διότι για μένα ζούνε σε μία εντελώς διαφορετική διάσταση. Ο τρόπος επικοινωνίας τους, ο τρόπος που οδηγούν και χρησιμοποιούν συνεχώς την κόρνα, ο τρόπος διαβίωσης. Γενικότερα η κουλτούρα τους στην Ινδία είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτό που έχουμε συνηθίσει στην Ευρώπη». Σε ερώτηση για το αγαπημένο ή πιο ξεχωριστό του σχέδιο, ο ίδιος λέει: «Μου αρέσει πολύ αυτό που έκανα στο Γουαναχουάτο του Βάλε ντε Σαντιάγο στο Μεξικό, ειδικά για το μήνυμα που δώσαμε. Φτιάχτηκε για να φέρει την τέχνη κοντά στους νέους, για να τους εμπνεύσει με όποιο τρόπο μπορεί. Δεν έχω δει πουθενά κάτι τέτοιο, είναι πολύ ιδιαίτερο».