Αρκετό καιρό πριν από τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννησή του, στις 26 Σεπτεμβρίου 1922, η ξακουστή «Αλμπερτίνα» της Βιέννης, μία από τις σημαντικότερες πινακοθήκες στον κόσμο, τίμησε με μεγάλη έκθεση έργων του, από τις 20 Μαΐου μέχρι πρόσφατα, τη μνήμη του κορυφαίου Ελληνα γλύπτη Ιωάννη Αβραμίδη (1922-2016), ο οποίος τα περισσότερα χρόνια της ζωής του έζησε και δημιούργησε στην Αυστρία, που τον θεωρούσε από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της στον 20ό και τον 21ο αιώνα.

Στην έκθεση, τα γνωστά αρθρωτά ανθρωπόμορφα γλυπτά του Ιωάννη Αβραμίδη συμπληρώνονταν με εξαιρετικά δείγματα του λιγότερο γνωστού ζωγραφικού έργου του, με μια επιλογή από πίνακες ζωγραφικής του καλλιτέχνη σε χαρτί, που συνδέονται στενά με το γλυπτικό του έργο, με αυτή την αλληλεπίδραση γλυπτικής και ζωγραφικής να δημιουργεί μια πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.

Ο ίδιος σπούδασε αρχικά ζωγραφική και όχι γλυπτική, παρακολουθώντας από το 1945 έως το 1949 το μάθημα ζωγραφικής του Ρόμπιν Κρίστιαν Αντερσεν στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, και ο εξερευνητικός χαρακτήρας των σχεδίων του του έδωσε την ιδέα να δοκιμάσει τρισδιάστατα αντικείμενα.

Από τους εξέχοντες πρωταγωνιστές της σύγχρονης ευρωπαϊκής γλυπτικής τέχνης αλλά και ως επί πολλά χρόνια καθηγητής στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Βιέννης και του Αμβούργου, ο διεθνούς φήμης γλύπτης και ζωγράφος, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή το 2016 στη Βιέννη, σε ηλικία 93 χρόνων, διαμόρφωσε δύο γενιές σημαντικών καλλιτεχνών.

Οι κυρίως γνωστές ανθρώπινες φιγούρες του Ιωάννη Αβραμίδη, ο οποίος αντλεί την έμπνευσή του από την κλασική ελληνική τέχνη οικοδομώντας σε ένα μοντέλο λιτού κονστρουκτιβισμού, θεωρείται ότι έχουν μια αφοπλιστική μινιμαλιστική αισθητική, χτισμένες με μια γεωμετρία τελειότητας. Σε μικρές και μεγάλες διαστάσεις, κατακτούν τον χώρο.

Εργα του κοσμούν, μεταξύ άλλων, δημόσιους χώρους στην Αυστρία και στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Βιέννη, ενώ ικανός αριθμός έργων, παραχώρηση του ιδίου, βρίσκεται επίσης στην Εθνική Πινακοθήκη στην Ελλάδα.

Ο επί δεκαετίες καταξιωμένος στην Ευρώπη Ιωάννης Αβραμίδης γεννήθηκε το 1922 στο Βατούμ της Μαύρης Θάλασσας όπου είχαν καταφύγει οι Έλληνες γονείς του (εγκαταλείποντας τα Σούρμενα κοντά στην Τραπεζούντα για να αποφύγουν τους διωγμούς από τους Τούρκους) και όπου ο ίδιος, ήδη σε ηλικία 14 ετών, φοιτούσε στην Κρατική Σχολή Τέχνης της γεωργιανής πόλης.

Όμως, το νέο σοβιετικό καθεστώς άφησε χωρίς δουλειά τον έμπορο πατέρα του, ο οποίος το 1937, στο πλαίσιο των διωγμών των μειονοτήτων, οδηγήθηκε στη Σιβηρία από όπου δεν ξαναγύρισε ποτέ πια, και η μητέρα του αποφάσισε, το 1939, την εγκατάσταση της οικογένειας στην Αθήνα όπου υπήρχαν κάποιοι συγγενείς. Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής η Πτολεμαΐδα πρόσφερε φιλοξενία στην οικογένεια.

Το 1943 ο νεαρός Ιωάννης Αβραμίδης θα μεταφερθεί με τρένο στη Βιέννη, όπου αρχικά θα κλειστεί σε ναζιστικό στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, για να αρχίσει, μετά την απελευθέρωση το 1945, να σπουδάζει ζωγραφική δίπλα στον Δανό Ρόμπιν Κρίστιαν Αντερσεν, ενώ το 1953 στρέφεται στη γλυπτική, πάντα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, μαθητεύοντας δίπλα στον διάσημο Φριτς Βότρουμπα.

Από τα πρώτα χρήματα που κερδίζει ως γλύπτης, ο Ελληνας καλλιτέχνης εμβάζει ένα μεγάλο ποσό -σε σημερινές τιμές πάνω από 50.000 ευρώ- στην Αθήνα, για τη σωτηρία της Ακρόπολης.

Οπως τονίζουν οι τεχνοκριτικοί, η μετέπειτα δημιουργική πορεία του σημαδεύεται από τη θήτευσή του στην αρχαία ελληνική τέχνη και την ανθρωποκεντρική ελληνική παράδοση. Ο ίδιος, ζωγράφος και γλύπτης, εμμένει στην αυστηρή ποιότητα του σχεδίου του, έχοντας ως αφετηρία την οπτική πραγματικότητα, ενώ αργότερα στρέφεται σε ελεύθερες αναζητήσεις πλαστικών εκφράσεων, οικειοποιούμενος, σε αρκετές περιπτώσεις, γεωμετρικό λεξιλόγιο.

Το 1956, του απονέμεται το κρατικό βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, θα ακολουθήσουν το Αυστριακό Βραβείο Γλυπτικής και κατόπιν το Μεγάλο Αυστριακό Κρατικό Βραβείο το 1973, αλλά και οι επίσημες εκπροσωπήσεις της Αυστρίας, από τον ίδιο, στην Μπιενάλε της Βενετίας, όπου αποσπά το βραβείο (1962), και στην «Documenta» στο Κάσελ της Γερμανίας (το 1974 και το 1977).

Από το 1968 έως το 1992, ο Ιωάννης Αβραμίδης διατελεί τακτικός καθηγητής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, διευθύνοντας τη Σχολή Γλυπτικής, ενώ ενδιάμεσα είναι επισκέπτης καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Εικαστικών Τεχνών του Αμβούργου.

Το 1997 στη Θεσσαλονίκη, με την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ο Ιωάννης Αβραμίδης κάνει την πρώτη του μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα και ακολουθεί μια δεύτερη στην Αθήνα. Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου του 2016 στη Βιέννη.

Πηγή: efsyn.gr