Απεβίωσε, πριν από λίγες μέρες, ο θρυλικός συλλέκτης έργων τέχνης, προστάτης και ιμπρεσάριος, Sylvio Perlstein. Η Hauser & Wirth επιβεβαίωσε την είδηση με ανάρτηση στο Instagram, χαρακτηρίζοντας τον Perlstein «οραματιστή συλλέκτη που διαμόρφωσε μία από τις σημαντικότερες συλλογές τέχνης του περασμένου αιώνα».
Το 2018, οι χώροι της Hauser & Wirth σε Τσέλσι και Χονγκ Κονγκ παρουσίασαν 380 έργα από τη συλλογή Perlstein, στην έκθεση A Luta Continua. The Sylvio Perlstein Collection, αναδεικνύοντας την «τολμηρή, ενστικτώδη προσέγγισή του στη συλλογή και τους στενούς δεσμούς του με καλλιτέχνες». Στην ίδια ανάρτηση, η Hauser & Wirth σημείωσε ότι ο Perlstein είχε δηλώσει: «Νιώθω πάθος για πράγματα που με αναστατώνουν, με Intrigue-άρουν, με κάνουν να αισθάνομαι άβολα».
Η έκθεση υπήρξε αντικείμενο αφιερώματος στους New York Times, που τόνιζαν την ευρεία της εμβέλεια: «Νταντά και Σουρεαλισμός (Max Ernst, Man Ray, Dora Maar, René Magritte, Jean Tinguely, Niki de Saint Phalle)· αμερικανικός μινιμαλισμός και μετα-μινιμαλισμός (Donald Judd, Ad Reinhardt, Brice Marden, Fred Sandback)· και land art (Richard Long, Robert Smithson, Michael Heizer, Gordon Matta-Clark)».
Ποιος ήταν ο Sylvio Perlstein
Γεννημένος στο Βέλγιο τη δεκαετία του 1930, ο Perlstein διέφυγε με την οικογένειά του από τους Ναζί στη Βραζιλία το 1939. Μεγάλωσε στο Ρίο ντε Ζανέιρο, όπου άλλαξε το όνομά του από Sylvain σε Sylvio και απέκτησε το πρώτο του έργο τέχνης ως έφηβος. Αργότερα εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση διαμαντιών στην Αμβέρσα, την οποία τελικά ανέλαβε.
Τη δεκαετία του 1970, ταξίδευε συχνά στη Νέα Υόρκη για να κόψει και να γυαλίσει ακατέργαστα διαμάντια για τον διάσημο κοσμηματοπώλη Harry Winston. Εκεί γνώρισε πολλούς καλλιτέχνες στο Max’s Kansas City, προτού λάβει προσκλήσεις για επισκέψεις σε στούντιο και προτάσεις για απόκτηση ή ανταλλαγή έργων.
Η διττή του εμπειρία αποτυπώθηκε σε έργα Βέλγων μοντερνιστών (Magritte, Marcel Broodthaers, Pol Bury, Leo Dohmen) αλλά και Βραζιλιάνων (Ernesto Neto, Vik Muniz, Miguel Rio Branco, Marepe).
Το 1969 γνώρισε τον Man Ray σε γκαλερί της Vence και αγόρασε αμέσως αρκετά έργα του· η φιλία τους κράτησε ως τον θάνατο του καλλιτέχνη το 1976. Η συλλογή του περιλάμβανε έργα Cy Twombly, Roy Lichtenstein, Brice Marden από τα μέσα του ’60, αλλά και Keith Haring, όπως το Mickey Mouse (1981).
Η αγάπη του για το neon τον οδήγησε σε αποκτήματα Bruce Nauman, Mario Merz, Dan Flavin, Joseph Kosuth, Keith Sonnier, Martial Raysse, Jason Rhoades. Ξεχώριζαν επίσης έργα με αναφορές σε γυναικεία μαλλιά, φωτογραφίες Man Ray, Cartier-Bresson, Bill Brandt κ.ά., όλα εκτεθειμένα στους τοίχους του σπιτιού του στο Παρίσι.
«Το σπίτι είναι μια σύγχρονη εκδοχή του σπηλαίου του Αλί Μπαμπά», έγραψε ο κριτικός Arthur Lubow στους New York Times.
Με πληροφορίες από artnews.com / Επιμέλεια: Χριστοθέα Ιακώβου
