Συνέντευξη στον Ανδρέα Ριρή [a.riris@politis-news.com]

Σε μια από τις λίγες συναυλίες στην Κύπρο όπου δεν τραγουδούν... δεινόσαυροι, η αφρικανικής καταγωγής Γαλλίδα Imany ανέβηκε στη σκηνή, ανανέωσε τα ακούσματά μας και δηλώνει πρόθυμη να επιστρέψει το καλοκαίρι

Αναγνωρισμένη αλλά προσιτή. Επιβλητική όμως απλή. Η Ιμανί μάγεψε το μουσικό κοινό τής Κύπρου στις δύο εμφανίσεις της, στη "Διαχρονική" μουσική σκηνή της Λευκωσίας. Σε συνέντευξή της στο "Π" μιλά για την πορεία της μέχρι το "The shape of a broken heart", τα στοιχεία που το έκαναν πετυχημένο, αλλά και το "άχτι" που έχει για τη συμπεριφορά της Γαλλίας απέναντι στη χώρα καταγωγής της.

Πρώτα ήσουν άλτρια ύψους, μετά μοντέλο, τώρα μουσικός. Πώς προέκυψαν όλα αυτά;
Ήμουν αθλήτρια στο γυμνάσιο μέχρι τα 20. Όταν ήμουν 17 με είδε στο μετρό ένας ατζέντης μοντέλων και μου πρότεινε να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Του είπα ναι γιατί ήμουν σε μια ηλικία που τελείωνα το σχολείο και άρχισα να σκέφτομαι πώς θα βγάλω λεφτά. Ακουγόταν πιο ελκυστικό από το να εργαστώ στα McDonald's. Είχα και τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας μου. Θα ήταν βέβαια κάτι προσωρινό, αλλά κράτησε δέκα χρόνια. Πήγα στις ΗΠΑ για εφτά χρόνια και μετά αποφάσισα να κάνω αυτό που πάντα ήθελα να κάνω, και αυτό ήταν η μουσική. Δεν ξέρω πώς συνέβησαν όλα αυτά. Υποθέτω ότι έτσι τα 'φερε η ζωή.

Περίμενες την επιτυχία του άλμπουμ "The shape of a broken heart"; Όχι. Όταν κάνεις ένα άλμπουμ δεν μπορείς να έχεις μεγάλες απαιτήσεις. Ευχόμουν να είναι επιτυχημένο και το ήλπιζα. Προσευχόμουν γι' αυτό.

Ποια στοιχεία θεωρείς ότι το έκαναν πετυχημένο; Ακούγεται ειλικρινές.
Χαίρομαι που το πιστεύετε αυτό. Όταν γράφω μουσική, προσπαθώ να βγάζω ειλικρινή συναισθήματα. Δεν καταπιέζω καταστάσεις. Αν δεν νιώθω καλά, απλώς δεν γράφω. Πάντα ακολουθώ το συναίσθημα. Αν εσείς αντιλαμβάνεστε ότι το άλμπουμ είναι ειλικρινές, αυτό σημαίνει πως μάλλον έκανα καλή δουλειά.

Ήταν και αρκετά συναισθηματικό άλμπουμ.
Όντως. Προσπαθούσα να βγάλω αυτό που ένιωθα. Το κοινό δεν εκτιμά έναν καλλιτέχνη που τον κοροϊδεύει γράφοντας κομμάτια τα οποία δεν αισθάνεται.
Ακολουθείς αυτήν την πρακτική και στις συναυλίες;
Προσπαθώ να το κάνω και στις συναυλίες. Στο στούντιο είναι εύκολο, στη σκηνή είναι δυσκολότερο. Ειδικά χθες [σ.σ. στην πρώτη συναυλία της Δευτέρας στη Διαχρονική] ήταν ακόμα πιο δύσκολο, γιατί ήταν η τρίτη συνεχόμενη βραδιά που παίζαμε και είχαμε και συνεχή ταξίδια. Βγήκα όμως στη σκηνή και είπα πως θα τραγουδήσω με όλες μου τις δυνάμεις.

Έβγαλες αρκετή ενέργεια πάντως χθες.
Αυτό που μας έδωσε ενέργεια ήταν ο ενθουσιασμός του κόσμου. Αν ουδείς χειροκροτούσε και ουδείς ακολουθούσε τους μουσικούς, θα ήταν αδύνατον.

Οφείλουμε να πούμε ότι οι Κύπριοι είναι δύστροπο κοινό.
Στην αρχή έτσι μου φάνηκαν. Στην πορεία όμως είδα τους ανθρώπους να είναι μαζί μου, ίσως από το δεύτερο τραγούδι. Πιστέψτε με, είχαμε πολύ "σκληρότερα" κοινά σε κάποιες μικρές πόλεις της Γαλλίας.

Το όνομα Ιμανί σημαίνει πίστη στα σουαχίλι. Πώς προέκυψε;
Όταν ξεκίνησα το μόντελινγκ έπρεπε να αλλάξω το όνομά μου από Νάντια που ήταν πολύ κοινό. Μου άρεσε το όνομα από την ταινία "Coming to America" με τον Έντι Μέρφι. Όταν ήμουν έφηβη ήταν η αγαπημένη μου ταινία και λάτρεψα το όνομα της πριγκίπισσας, η οποία θα παντρευόταν στην αρχή της ταινίας. Το όνομά της ήταν Ιμανί Ίζι. Έτσι χρησιμοποίησα το όνομα και το κράτησα. Όλοι πλέον με φωνάζουν Ιμανί.

Πώς ένιωσες στην Ελλάδα, ενώ την ώρα που εσύ έδινες συναυλίες ο κόσμος ήταν στους δρόμους και διαδήλωνε;
Ήταν πολύ περίεργο. Δίναμε μια συναυλία και διασκεδάζαμε, την ώρα που μυρίζαμε το δακρυγόνο από το δρόμο. Είχα ένα αίσθημα πως δεν έπρεπε να τραγουδώ αλλά να ενωθώ με το πλήθος και να σπάσω κανένα κτήριο. Αλλά αυτή είναι η ζωή, μια μεγάλη μεταφορά. Σε μια γωνιά της Γης οι άνθρωποι παλεύουν, σε μια άλλη πεθαίνουν, αλλού γελούν και διασκεδάζουν, άλλοι γίνονται πλουσιότεροι, άλλοι φτωχότεροι. Ο κόσμος είναι γεμάτος αντιθέσεις και αυτή ήταν αρκετά μεγάλη. Ήταν παράξενο, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι.

Γεννήθηκες στη Γαλλία αλλά η καταγωγή σου προέρχεται από τις Κομόρες Νήσους. Πρόκειται για ένα νεαρό κράτος που ακόμα προσπαθεί να καθιερώσει τη δημοκρατία. Σημειώθηκαν αρκετά πραξικοπήματα από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας το 1975. Πού το αποδίδεις αυτό;
Ήμασταν γαλλική αποικία. Νομίζω πως οι Γάλλοι δεν ήθελαν να ξεφορτωθούν τις Κομόρες. Θεωρώ ότι η ανεξαρτησία μας δεν άρεσε ποτέ στη γαλλική κυβέρνηση και όποτε ανερχόταν στην εξουσία ένας Πρόεδρος ο οποίος προσπαθούσε να εξελίξει τη χώρα, να τη βάλει σε μια διαφορετική κατεύθυνση από τους Γάλλους, σκότωναν αυτό τον Πρόεδρο. Η Ένωση των Κομορών έχει τους περισσότερους δολοφονημένους Προέδρους από μισθοφόρους των Γάλλων από οποιαδήποτε άλλη αφρικανική χώρα. Νομίζω πως οι Γάλλοι συμπεριφέρονται άπληστα. Οι Κομόρες Νήσοι είναι τέσσερις. Οι τρεις σχημάτισαν την Ένωση των Κομορών και το Μαγιότ αποφάσισε να παραμείνει υπό γαλλική κυριαρχία. Αποτελεί κι αυτό ένα πρόβλημα στην περιοχή. Μιλάμε την ίδια γλώσσα, δεν είναι σαν άλλες αφρικανικές χώρες που υπάρχουν διαφορετικές ντοπιολαλιές. Είναι λες και οι Γάλλοι έχουν εγκαταστήσει ένα τείχος αποκόπτοντας την επικοινωνία μεταξύ δύο αδελφών, εκ των οποίων ο ένας, το Μαγιότ δηλαδή, είναι πλούσιος, και ο άλλος, το ανεξάρτητο κράτος, είναι φτωχός. Η κατάσταση είναι απαίσια. Αυτό προκαλεί κύμα μετανάστευσης προς το Μαγιότ, με πολλούς ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια. Είναι άλλο ένα πρόβλημα που προκάλεσαν οι Γάλλοι. Είναι αρκετά περίπλοκο.


Στη συναυλία ανέφερες πως η γιαγιά σου παντρεύτηκε στα εννιά της χρόνια. Στην επικοινωνία που έχεις με τους ανθρώπους στις Κομόρες, αντιλαμβάνεσαι να ισχύουν οι ίδιες συνθήκες για τις γυναίκες;
Εκείνα τα χρόνια, όποια γυναίκα έβλεπε περίοδο, έπρεπε να παντρευτεί. Συνεπώς, αν η πρώτη σου περίοδος ερχόταν τόσο νωρίς, ήσουν κάπως άτυχη. Αν ερχόταν ας πούμε στα 14, προλάβαινες να ζήσεις λίγο τη ζωή. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πια. Τα δικαιώματα των γυναικών έχουν καθιερωθεί. Μπορούν να οδηγούν, να ψηφίζουν. Η κοινωνία πλέον περιστρέφεται γύρω από τη γυναίκα. Υπάρχει μια καλή παράδοση, η οποία δίνει σε κάθε γυναίκα η οποία πρόκειται να παντρευτεί ένα σπίτι. Ο σύζυγος μπαίνει σε αυτό το σπίτι και, αν χωρίσουν, τότε αυτή κρατά το σπίτι και μπορεί να διώξει τον σύζυγο. Οι γυναίκες πλέον προστατεύονται στις Κομόρες.

Ήταν δύσκολη η ανατροφή της οικογένειάς σου στο Παρίσι, δεδομένης της ρατσιστικής έξαρσης των τελευταίων ετών;
Μεγάλωσα σε φτωχή οικογένεια [σ.σ. έχει εννέα αδέλφια]. Η ύφεση ήταν μέρος της ζωής μας. Οι φτωχοί άνθρωποι ξέρουν τι πάει να πει κρίση. Για τους μεσοαστούς είναι δυσκολότερο, οι οποίοι έχουν κάποιες ανέσεις και ξαφνικά αρχίζουν να τις χάνουν. Όταν αρχίσαμε να παίζουμε μουσική δεν βγάζαμε καθόλου λεφτά. Ήμασταν όμως συγκεντρωμένοι στη μουσική γιατί ήταν αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Η ζωή μας ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολη.

Η περιοδεία σας τελειώνει τον Μάιο. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια;
Υπογράψαμε σε μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Σε όποια χώρα βρεθούμε, μας συμπεριφέρονται ως να είμαστε κομμάτι της. Θα χρειαστεί αρκετή δουλειά και νομίζω πως τελικά η περιοδεία θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος του 2013. Είναι αρκετά πιθανό να ξαναεπισκεφθούμε την Κύπρο το καλοκαίρι.