Είναι άραγε οι πιο όμορφες στιγμές μας με «Φλατ Παπούτσια»; Το νέο θεατρικό έργο του Κύπριου συγγραφέα, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, άρχισε, όπως μας διηγείται ο ίδιος μέσα από μια συζήτηση με την ηθοποιό της παράστασης, Μικαέλλα Κάσινου. Την παρέα συμπληρώνει η μουσική και οι στίχοι του Παναγιώτη Αλεξάνδρου ο οποίος ανεβαίνει, επίσης, για πρώτη φορά σε θεατρικό σανίδι. Οι τρεις συντελεστές μοιράζονται στο «Π» μερικές λεπτομέρειες για το έργο, τον τρόπο που γεννήθηκε η ιδέα και μερικές σκέψεις για τον ηλικιακό σταθμό των 30. Τι σημαίνει άραγε να είσαι 30 στην κυπριακή κοινωνία; Αρχίζει ο ετεροκαθορισμός και η κοινωνική καταπίεση; Τα «Φλατ Παπούτσια», όπως υπογραμμίζει η Μικαέλλα Κάσινου, «είναι ένα χτύπημα στην κοινωνία και στην πατριαρχία του καθωσπρεπισμού που βάζει τους νέους σε κουτάκια και χρονοδιαγράμματα». 

 

Γιώργος Παπακωνσταντίνου

Πώς γεννήθηκε η ιδέα; Τι σε ενέπνευσε;

Όλα άρχισαν κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με τη Μικαέλλα (Κάσινου), όπου είχαμε πει ότι θέλουμε να δουλέψουμε μαζί ένα έργο που θα καυτηρίαζε και θα άγγιζε τη σύγχρονη πραγματικότητα. Όταν η συζήτηση άγγιξε το θέμα «γυναίκα και σύγχρονη κοινωνία», η Μικαέλλα είπε: «Η ζωή είναι πιο όμορφη σε φλατ παπούτσια». Αμέσως της είπα: «Αυτός θα είναι ο τίτλος», και το έργο άρχισε να μπαίνει σε βάση.

Αιτία, περισσότερο παρά έμπνευση, είναι οι προσωπικές ιστορίες και συζητήσεις με ανθρώπους στη ζωή μου που βρίσκουν πάντα έναν τρόπο να αντιτίθενται στο ρεύμα.

Τι ξέρει ένας άνδρας για την ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας;

Δεν νομίζω ότι η συζήτηση είναι μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Ένας, οποιουδήποτε φύλου, άνθρωπος που ζει στον 21ο αιώνα, σε ένα νησί όπως η Κύπρος, μπορεί να παρατηρήσει, να αναγνωρίσει και να επηρεαστεί από τη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα, είτε και τη διεθνή - γιατί δεν είναι τόσο διαφορετικά τα πράγματα. Δεν έχει να κάνει, δηλαδή, με το βιολογικό ή κοινωνικό φύλο· έχει να κάνει με το κοινωνικό κατασκεύασμα και τη συντήρησή του.

Από τα όνειρα των 20 στις αντιφάσεις των 30. Δηλαδή;

Η ηλικία των 20 είναι η ηλικία που τα όνειρα δίνουν και παίρνουν, η εποχή του αυτοπροσδιορισμού και όλοι τρέχουμε να αγκαλιάσουμε το αύριο. Τα 30 μοιάζουν σαν μια γραμμή που, μόλις την περάσει ο άνθρωπος, αρχίζει ο ετεροκαθορισμός και η κοινωνική καταπίεση. Το «πώς πρέπει να είσαι και να συμπεριφέρεσαι» έρχεται σε αντίφαση με το πώς το περιβάλλον, η κοινωνία και η οικογένεια σε αναγκάζουν να είσαι. Κάποιοι το αποκαλούν «ρεαλισμό», εγώ θα κρατήσω τον όρο «αντίφαση». Ο αυτοπροσδιορισμός έναντι του ετεροκαθορισμού: ένας οδυνηρός συμβιβασμός με ηλικιακές προεκτάσεις.

Για ακόμη μια φορά επιλέγεις έναν νεαρό Κύπριο μουσικό επί σκηνής. Τι σε παρακινεί σε αυτό;

Δεν θα το έλεγα ακριβώς «επιλογή», αλλά συνεργασία, καθότι η απόφαση είναι από κοινού. Αυτό που γεννά την ανάγκη να υπάρχει μουσικός επί σκηνής είναι η δική μου αντίληψη για την επί σκηνής αλληλεπίδραση του ηθοποιού και η έκθεση του μουσικού στη θεατρική συνθήκη. Οι προσμείξεις διαφορετικών μορφών τέχνης ως προς ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ενίοτε οδηγούν σε μια εμπειρία διαφορετική, σύγχρονη και πλήρως εναλλακτική. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι και το «Φλατ Παπούτσια» με τη σπουδαία τραγουδοποιία του Παναγιώτη Αλεξάνδρου.

 

Μικαέλλα Κάσινου

Ποια είναι η Κατερίνα;

Η Κατερίνα είναι η Μαρία, είναι η Αντιγόνη, είναι ο Αντρέας, είναι ο Μιχάλης, είμαι εγώ· είναι κάθε άνθρωπος στην ηλικία των 30, λίγο πριν ή λίγο μετά, που προσπαθεί να βρει τα πατήματά του, τα «θέλω» του, και πώς θα πορευτεί στη ζωή του χωρίς να του επιβάλλεται το ποιος θα είναι.

Το δελτίο Τύπου αναφέρεται σε μια «εξομολογητική περφόρμανς». Τι εννοεί;

Η Κατερίνα, η πρωταγωνίστρια της παράστασης, στέκεται μπροστά στο κοινό και με όλο το θάρρος που έχει μαζέψει στα τριάντα χρόνια της ζωής της, λέει: «Αρκετά. Δεν θέλω άλλο. Θέλω να έχω επιλογή σε κάθε στάδιο της ζωής μου. Θέλω να ζω ελεύθερα, χωρίς να μου επιβάλλεται το πώς».

Εξομολογείται, στην ουσία: Όσα κουβαλά στο μυαλό και στην ψυχή της, χωρίς να ντραπεί και χωρίς υπεκφυγές.

Φλατ παπούτσια, τι συμβολίζουν για σένα;

Τα φλατ παπούτσια έχουν μεταφορική αλλά και κυριολεκτική έννοια, για μένα. Αυτές οι δύο έννοιες συνυπάρχουν παράλληλα, δηλαδή δεν ξεχωρίζει η μία από την άλλη. Τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου τις έζησα σε φλατ παπούτσια, χωρίς να με δυσκολεύουν στο περπάτημα και χωρίς να μου αποσπούν την προσοχή. Ήμουν ο εαυτός μου για να μπορέσω να πω την αλήθεια μου και να αντιμετωπίσω όσα φέρνει η ζωή.

Τα «Φλατ Παπούτσια» είναι ένα χτύπημα στην κοινωνία και στην πατριαρχία του καθωσπρεπισμού που βάζει τους νέους σε κουτάκια και χρονοδιαγράμματα. Είναι εκεί, υπενθυμίζοντάς μας ότι δεν ήρθαμε στη ζωή για να υπηρετήσουμε ρόλους που δεν διαλέξαμε. Ήρθαμε για να πούμε τη δική μας ιστορία και να αφήσουμε ο καθένας από εμάς το δικό του σημάδι.

 

Παναγιώτης Αλεξάνδρου

Είχες ήδη εικόνα του κειμένου όταν έγραφες τη μουσική ή συνέβη σε μια παράλληλη διαδρομή;

Μου έστειλε το κείμενο και μετά ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τη μουσική. Η συνεργασία ουσιαστικά ξεκίνησε στο τέλος του Μάη, όταν ο Γιώργος με πήρε τηλέφωνο για να μου μιλήσει για την παράσταση. Μου έδωσε το κείμενο, το διάβασα και βρήκα έξι σημεία που θα μπορούσαμε να ντύσουμε μουσικά την παράσταση. Στην ουσία, μπήκα στη συνθήκη της πρωταγωνίστριας, διάβασα το κείμενο αρκετές φορές, ειδικά τι προηγείται από τα σημεία που επέλεξα, ώστε να δώσω το σχόλιο που ήθελα στα κομμάτια. Είναι αρκετά ενδιαφέρον, για μένα, ότι με βοήθησε τόσο το κείμενο και ο τρόπος που ήταν γραμμένο, που έγραψα έξι κομμάτια μέσα σε περίπου μιάμιση εβδομάδα. Κάτι πολύ εντυπωσιακό, για μένα. Τον Ιούνιο, περίπου, άρχισα να του στέλνω στίχους, μουσική και άρχισε να λειτουργεί, στην ουσία, αυτή η αλληλεπίδραση.

Πώς «ντύνεται» μουσικά η παράσταση και πώς λειτουργεί μαζί με τον λόγο και τις σκηνές;

Στο τέλος κάθε ενότητας του μονολόγου θα παίζω, στην ουσία, ένα από τα έξι κομμάτια. Όλα ζωντανά, επί σκηνής, με live looping. Θα έχω μπροστά μου, δηλαδή, πετάλια, με τα οποία θα δημιουργώ λούπες επί τόπου. Θα είμαι στη σκηνή με τη Μικαέλλα, ωστόσο δεν συμμετέχω ως ηθοποιός που παράλληλα παίζει μουσική. Στην παράσταση, η μουσική, θα έλεγα, λειτουργεί σαν σχολιασμός του τι προηγήθηκε. Όλα τα τραγούδια έχουν στίχους και βασίζονται, βέβαια, επάνω στο κείμενο του Γιώργου.

Τι αφορούν τα τραγούδια; Μπορείς να μας πεις κάτι από τους στίχους ή τους τίτλους των κομματιών;

Τα τραγούδια μιλούν για την κοινωνία σήμερα, τα social media, τον τρόπο που μια γυναίκα βλέπει τον κόσμο να εξελίσσεται μπροστά της. Οι τίτλοι των έξι κομματιών είναι: Άντε Ξύπνα, Φλόγα, Scroll, Ξανά, Δεν Μπορώ, Τώρα Ξέρει Αρκετά. Ο ήχος έχει στοιχεία μπλουζ και indie rock. Δεν ακολουθώ, επίσης, την κλασική δομή τραγουδιού: intro - κουπλέ - ρεφρέν - κουπλέ - ρεφρέν. Κάποιες φορές, για παράδειγμα, ξεκινά με ρεφρέν. Θα πρέπει να έρθετε στην παράσταση για να καταλάβετε. Βέβαια, θα κυκλοφορήσουν αργότερα και σε άλμπουμ, με τίτλο «Φλατ Παπούτσια» και με τη μορφή live looping, όπως παρουσιάζονται και στην παράσταση.

Πώς είναι να γράφεις, για πρώτη φορά, μουσική και στίχους για θεατρικό; 

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η διαδικασία. Η τραγουδοποιία είναι αυτό που μου αρέσει να κάνω. Και ότι ο Γιώργος μου έδωσε αυτό το βήμα για να γίνει όλο αυτό και να συνεργαστούμε είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να έρθει σε αυτή τη φάση.

 

Πληροφορίες 

Ώρα έναρξης: 20.30

Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ

Λευκωσία 

Παραστάσεις: 12, 14 19, 21, 26 Νοεμβρίου 2025 

Χώρος: Κτήριο 53

Λεμεσός

Παραστάσεις: 28 Νοεμβρίου 2025 και 05 Δεκεμβρίου 2025

Χώρος: Καφενείο Χουζούρι

Κρατήσεις - περισσότερες πληροφορίες: 99065962