Κείμενο/ Φωτογραφία Γιάννης Πάζουρος

Παντού στάχτες και αποκαΐδια. Η μυρωδιά του καμένου κυριαρχεί και μια θλίψη σε διαπερνά ακόμα και δεν πρόλαβες ποτέ να γνωρίσεις πως ήταν αυτός ο χώρος πριν καεί. Ο Πανίκος Χρυσάνθου επέλεξε για δικούς του λόγους να εγκατασταθεί στην Πελαθούσα της Πάφου. Από τη μικρή τουρκοκυπριακή οικία στη μια άκρη, «όργωνε» ολόκληρη την Κύπρο. Πότε στη Μόρφου και την αγαπημένη του Κυθρέα, πότε στο Καρπάσι και πότε στη Λευκωσία.

«Αν προσπαθήσω να βρω λόγους που ήρθα εδώ, θα ξεκινήσω από τη φύση, αγαπώ πάρα πολύ τη φύση, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ζήσω μακριά από τη φύση. Από όταν ήμουν μαθητής στην Κυθρέα ήμουν ξεχωριστό παιδί, όλοι έπαιζαν ποδόσφαιρο και εγώ πήγαινα μόνος μου χωρίς παρέα στον Πενταδάκτυλο. Μετά τα 16, έβγαινα στον Πενταδάκτυλο και κατέβαινα κάτω μέχρι τη θάλασσα.» λέει στον «Πολίτη» αρχικά ο Πανίκος Χρυσάνθου. Είναι λίγο προκλητικό να ρωτάς «γιατί στην Πελαθούσα» λίγες ώρες μετά τη μεγάλη καταστροφή, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ένα σπίτι με τόσο πλούτο αρχείου, σε αστικό κέντρο δεν κινδυνεύει τόσο. «Εδώ υπάρχει αυτή η φύση που βλέπεις, είναι ένα υποκατάστατο του να ζεις στον Πενταδάκτυλο που ήταν η μεγάλη μου επιθυμία, ήθελα πάντα να ζήσω σε ένα από αυτά τα μικρά σπιτάκια που είχε η Πάφος πίσω από τον Πενταδάκτυλο. Εδώ βλέπεις τον βορρά και έχει την ίδια σχέση με τους τόπους που πήγαινα παιδί… μια ανάμνηση από την Κυθρέα. Η σχέση που έχω με τη θάλασσα είναι ιδιαίτερη».

Στη συνέχεια μπαίνουμε μαζί στο καμένο σπίτι για να μου δείξει το κλειδί του πατρικού του στην Κυθρέα. Το είχε έννοια μέσα στα καμένα. Ρώτησα αν φτιάχνεται το σπίτι, δεν το διαπραγματεύεται. Το υποσχέθηκε και στον εαυτό του μα περισσότερο στον Τουρκοκύπριο Φαχρί που ανάγιωσε οκτώ παιδιά σε τούτο το σπίτι και θεωρούσε τον Πανίκο δικό του παιδί. Βλέπετε, η ιστορία της Πελαθούσας και του σπιτιού, αντανακλά πάνω της ολόκληρη την Κύπρο, δύο Κύπριοι που έκαναν σπίτι τους το σπίτι του άλλου. Τον ρώτησα πού ήταν ο υπολογιστής του και πού δούλευε. Μου έδειξε το παράθυρο και από κάτω εκείνο τον υπέροχο κόλπο της Αργάκας. Τότε κατάλαβα «γιατί στην Πελαθούσα» και ας ταλαιπωρείτο για χρόνια κάνοντας χιλιόμετρα για τη δουλειά του και πληρώνοντας καύσιμα. Και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση να μην φτιαχτεί το σπίτι.