Ποιος είσαι;

Ονομάζομαι Αλέξανδρος Χρονίδης και είμαι 28 ετών. Από πολύ μικρή ηλικία ασχολούμαι με τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα την ποίηση. Σπούδασα Φιλοσοφία και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία και έχω εργαστεί ως οικονομικός σύμβουλος σε διάφορες εταιρείες της Κύπρου που δραστηριοποιούνται στον τομέα των χρηματοοικονομικών.

Τι κάνεις;

Εδώ και καιρό, γράφω ποίηση. Έχω εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές. Η πρώτη μου με τίτλο «Πέτρες και Έλεος / Petrol Blues», Εκδόσεις Αρμίδα, 2018, που αποτελείτε κατά το ήμισυ από ποιήματα γραμμένα στην ελληνική γλώσσα ( στην πανελλήνια καθώς και στην κυπριακή διάλεκτο) καθώς και το άλλο μισό στην αγγλική γλώσσα, γράφτηκε κατά τα χρόνια των σπουδών μου και είχε συμπεριληφθεί στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη στα κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας. Η δεύτερή μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Interim Report on Growing Up», εκδόσεις Αρχύτας, 2021, είναι γραμμένη εξ’ ολοκλήρου στην αγγλική γλώσσα.

Δημιουργικά, με πετύχατε σε μια παράξενη περίοδο της ζωής μου όπου επαναδιαπραγματεύομαι τη σχέση μου με την Ποίηση και τη γλώσσα και προσπαθώ να πειραματιστώ με νέους τρόπους γραφής και να διευρύνω τους ποιητικούς μου ορίζοντες τόσο γλωσσολογικά, μορφολογικά καθώς και θεματικά.

Θεματικά, η ποίησή μου κινείται σε πολλούς άξονες που έχουν ως κέντρο τους τον άνθρωπο και την ανθρώπινη εμπειρία σε όλες τις εκφάνσεις της. Ο ανθρώπινος πόνος, ο έρωτας αλλά και η πολλές φορές άδικη, καταπιεστική και αποξενωτική σύγχρονη κοινωνία είναι μερικά από τα θέματα που με απασχόλησαν στο παρελθόν και που, πιστεύω, θα συνεχίσουν να με απασχολούν.

Τι θέλεις;

Λόγω της αποξένωσης των ανθρώπων, που ανέφερα πιο πάνω, η ανάγκη μου για επικοινωνία αλλά και η συνειδητοποίηση πως αυτή η ανάγκη είναι πανανθρώπινη, υπήρξε η κύρια αιτία που άρχισα να ασχολούμαι, στα τέλη της εφηβείας μου, πιο σοβαρά με την ποίηση.

Η ποίηση, καθώς και άλλες μορφές τέχνης, μας δίνουν πρώτα την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, και μετά, να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα αυτού του ‘διαλόγου’ σε άλλους συνανθρώπους μας (οικείους και μη). Αυτοί οι ‘διάλογοι’, έχουν τη δυνατότητα να μεταδοθούν, να εισακουστούν, να εμπνεύσουν και εν τέλη να οδηγήσουν σε ‘διαλόγους στη δευτέρα’, διαλόγους σε αύξουσες δυνάμεις, με τελική οροφή τα οκτώ δισεκατομμύρια.

Αυτοί οι ‘διάλογοι στη δύναμη του ανθρώπου’, έχουν, εν δυνάμει, μέσω της αυτογνωσίας αλλά και της επικοινωνίας, την ισχύ να αλλάξουν τη ζωή μας, ριζικά, προς το καλύτερο (συγχωρήστε το λογοπαίγνιο σε έναν, αδύναμο να αντισταθεί, ποιητή).

Απαντώντας στην ερώτηση σας λοιπόν, θα ήθελα να δω περισσότερη και, προπαντός, βαθύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Στο βαθμό που η ποίηση, η λογοτεχνία, καθώς και όλες οι δημιουργικές τέχνες, επιτυγχάνουν αυτή τη βαθύτερη επικοινωνία, η οικονομική στήριξή τους, η θωράκισή τους από παρεμβάσεις, μα προπαντός η ενθάρρυνση όλο και περισσότερων ανθρώπων να ασχοληθούν με αυτές, είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον του τόπου μας, αλλά και της ανθρωπότητας γενικότερα.