Συνέντευξη στον Παναγιώτη Γεωργίου*

Ενα από τα πιο δραστήρια και θορυβώδη σχήματα της ελληνικής underground σκηνής κατεβαίνει τον Αύγουστο στην Κύπρο για να παίξει στο Φεστιβάλ Φέγγαρος.

Το συγκρότημα αποτελούν οι Βολιώτες Ξάνθος Παπανικολάου, Γιάννης Βούλγαρης, Βασίλης Τζελέπης, Άρης Ράμμος και Πάνος Παπανικολάου.

Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερη αφορμή για να μπούμε στον κόσμο των Bazooka και να μάθουμε πέντε πράματα γι’ αυτούς.  

Βόλος ή Αθήνα;

Πολύ διαφορετικές πόλεις μεταξύ τους. Ο Βόλος είναι μία ήσυχη πόλη σε σχέση με την Αθήνα, οι περισσότερες αποστάσεις καλύπτονται με τα πόδια ή με το ποδήλατο, οι παραλίες είναι δίπλα, το βουνό είναι δίπλα. Προσφέρει έναν ήρεμο τρόπο ζωής με περιορισμένες δυνατότητες όμως. Η Αθήνα από την άλλη έχει γρήγορους ρυθμούς, είναι περιπετειώδης και προσφέρει τόσες δυνατότητες που είναι δύσκολο να πλήξεις. Βόλος για διακοπές, Αθήνα για δουλειά και καθημερινότητα.

Πολλά επίθετα έχουν αποδοθεί στον ήχο σας. Εμένα ας πούμε μου καρφώθηκε το Punk’n’Roll. Πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που πρώτη φορά ακούει τ’ όνομα Bazooka;

Τον ήχο μας θα τον περιγράφαμε σκληρό, αλλά με ευαισθησίες. 


Η μπάντα γεννήθηκε το 2008, όμως η πρώτη επίσημη κυκλοφορία ήρθε το 2013 μέσα από το ομολογουμένως σαρωτικό ”Self-Titled”. Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος για αυτή την πενταετή περιπλάνηση πριν την κυκλοφορία;

Ο ομώνυμος δίσκος που βγάλαμε το 2013 στη Slovenly ήταν η τέταρτη κυκλοφορία μας. Είχαν προηγηθεί το 2009 η κυκλοφορία ενός EP που κυκλοφορήσαμε μόνοι μας, το 2010 η κυκλοφορία του single “Shame Take My Brain / Ravening Trip” στη γαλλική Inch Allah Records και το 2012 η κυκλοφορία του EP “I Want To Fuck All The Girls In My School” που ήταν και η πρώτη μας κυκλοφορία για τη Slovenly Recordings. Στο μεταξύ είχαμε ήδη κάνει τρεις περιοδείες στην Ευρώπη και μία στην Αμερική το 2013.   

Διαβάστε ακόμη:

• Το line up του Φεστιβάλ Φέγγαρος 2018

Ο κόσμος αρέσκεται στο να βάζει ταμπέλες –σχεδόν– σε όλα. Τι είναι τελικά underground; Εσείς αποδέχεστε τον όρο αυτό;

Underground είναι ό,τι δεν είναι ευρέως γνωστό. Υπάρχουν μουσικοί που είναι underground από επιλογή ή επειδή η μουσική τους απευθύνεται σε μικρότερο κοινό και μουσικοί οι οποίοι θα ήθελαν  να τους μάθει πιο πολύς κόσμος, αλλά για διάφορους λόγους αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα. Το Underground δεν μπορεί να προσδιορίσει το είδος της μουσικής. Αν και στην Ελλάδα όταν λέμε underground έχουμε πιο πολύ στο μυαλό μας μια περίεργη rock and roll μπάντα, έναν μυστήριο χιπ χοπ τραγουδιστή ή μια σκοτεινή, απροσδιόριστη ηλεκτρονική μουσική, παρά ένα γκρουπ από ανθρώπους που, για παράδειγμα, παίζουν νησιώτικα. Και ας είναι αυτοί  που παίζουν νησιώτικα άγνωστοι στον πολύ κόσμο. Δεν μπορείς να τους πεις underground γιατί τα νησιώτικα τα έχει ακούσει όλος ο κόσμος.

Όπως και να έχει. Οι ταμπέλες βοηθούν για λίγο, αλλά στη συνέχεια δημιουργούν πρόβλημα καθώς στη μουσική τίποτα δεν είναι τόσο ξεκάθαρο ώστε να προσδιορίζεται απόλυτα από ένα όνομα ή μια ταμπέλα. 

Ξεκινήσατε με βάση τον αγγλικό στίχο όμως έγινε μια στροφή στον ελληνικό στίχο τόσο στο “Useless Generation” όσο και στην τελευταία σας κυκλοφορία, το “Zougla”, που αποτελείται από τέσσερα ελληνόφωνα κομμάτια. Μια κίνηση που ενδεχομένως να μην έκαναν πολλές μπάντες. Επηρέασε καθόλου το κοινό σας η εν λόγω κίνηση;

Θα λέγαμε πως στην Ελλάδα το κοινό μας μεγάλωσε από τη στιγμή που κυκλοφορήσαμε τον δίσκο «Άχρηστη Γενιά». Σημαντικό ρόλο σίγουρα έπαιξε και ο ελληνικός στίχος. Βασικό ρόλο όμως στο να μας ακούσει πιο πολύς κόσμος έχει παίξει η μάνατζερ μας και φίλη Πέννυ Λιαρομάτη η οποία πέρα από το ότι γουστάρει πολύ την μπάντα μάς έχει βάλει και σε ένα πρόγραμμα. Μέχρι το 2015 είχαμε την εικόνα ότι αρκεί να κάνουμε ένα δίσκο που να γουστάρουμε και να φύγουμε για περιοδείες. Ναι μεν αυτό είναι ο πυρήνας μιας μπάντας, αλλά από εκεί και πέρα χρειάστηκαν κάποιες κινήσεις οργανωτικού επιπέδου που είναι πολύ σημαντικές ώστε να ακουστεί η μουσική μας σε περισσότερο κόσμο και να μπορούμε σαν συγκρότημα να αφοσιωθούμε περισσότερο στο μουσικό κομμάτι. Όσον αφορά το εξωτερικό έχουμε ήδη κάνει τέσσερις ευρωπαϊκές περιοδείες με τα μισά και πλέον κομμάτια των live μας να είναι στα ελληνικά. Το κοινό γουστάρει και το βρίσκει και αρκετά ενδιαφέρον. Κάπως εξωτικό θα έλεγα. Το δύσκολο στο εξωτερικό είναι η εκάστοτε δισκογραφική εταιρία να προμοτάρει ένα δίσκο στην ελληνική γλώσσα. Σε αυτόν τον τομέα έχουν υπάρξει κάποιοι περιορισμοί προς το παρόν. 


Έχετε ήδη περιοδεύσει σε Ευρώπη αλλά και σε Αμερική. Πώς ήταν η εμπειρία του να παίζεις τη μουσική σου σε άλλη ήπειρο; Είναι τελικά δυσκολότερο να κλείσεις gig στην Αθήνα παρά στο εξωτερικό;

Στην Αθήνα πλέον είναι πολύ εύκολο να κλείσεις gig καθώς υπάρχουν αρκετοί χώροι για όλα τα γούστα. Το να πάμε περιοδεία στην Αμερική ήταν ένα όνειρο που είχαμε από πιτσιρικάδες που τελικά εκπληρώθηκε και με το παραπάνω. Περιοδεύσαμε σε όλη την ανατολική ακτή από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Φλώριδα και μετά ξανά ανεβήκαμε βόρεια από τα κεντρικά. Κάναμε γύρω στα σαράντα σόου και νιώθαμε σαν στο σπίτι μας. Ήταν σαν ένα πάρτι που κρατούσε για πέντε βδομάδες. Ευελπιστούμε κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον να ξαναπάμε. 

Η ένταση, η πόρωση αν θέλετε και η θεατρικότητα αποτελούν σήμα κατατεθέν στην ζωντανές σας εμφανίσεις. Πώς ζείτε εσείς προσωπικά τις συναυλίες σας;

Εμείς ευχαριστιόμαστε και αγαπάμε τα live όσο λίγα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Από εκεί και πέρα κάθε live είναι διαφορετικό. Αν πέσεις στην παγίδα του έχω κάνει μερικά πολύ καλά live αρά τώρα «το ‘χουμε» την πάτησες.  

Το “Zougla” κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 2017 από την Inner Ear Records. Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία; Είναι η Inner Ear το σπίτι για την crème de la crème της ελληνικής underground σκηνής;

Η συγκεκριμένη συνεργασία ήταν ιδέα και αποτέλεσμα της δουλειάς της μάνατζερ μας της Πέννυς. Αρχικά σκεφτόμασταν να βγάλουμε τα κομμάτια του EP σε δύο single. Αλλά κουβεντιάζοντας με τους ανθρώπους της Inner Ear καταλήξαμε στο ότι θα ήταν καλύτερο να μπουν και τα τέσσερα τραγούδια σε ένα δίσκο και έτσι βγήκε το “Ζούγκλα EP”. H Inner Ear είναι μια δισκογραφική που καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής και αυτό σίγουρα έπαιξε το ρόλο του στο να συνεργαστούμε μαζί τους. 

Ποιους πέντε δίσκους πρέπει να ακούσει ένας πιτσιρικάς πριν να στήσει μπάντα;

Stooges - Funhouse, Ramones - Το πρώτο, Nirvana – Bleach, Beatles – Τα άπαντα, Rolling Stones – The London Years Singles Collection 

Στις 2 Αυγούστου κατεβαίνετε για πρώτη φορά στην Κύπρο για να παίξετε στο κοινό του Φέγγαρου. Έχετε κάποια εικόνα για το τι σας περιμένει; Τι να αναμένει από σας το κυπριακό κοινό;

Θα είναι η πρώτη φορά που επισκεπτόμαστε την Κύπρο και σαν μπάντα και ο καθένας ξεχωριστά. Αυτό που θέλουμε είναι να κάνουμε ένα καλό live να γουστάρουμε και εμείς, να γουστάρει και ο κόσμος. 

Πού θα βρει το - όχι πολύ μακρινό- μέλλον τους Bazooka;

Tα πρόγραμμα με τα live που θα ακολουθήσουν έχει ως εξής:

Στις 8 Ιουνίου στο Summer Sound festival στην Αθήνα

8 Ιουλίου στο Γυφτοπούλου Street Festival στο Χαλάνδρι

12 Ιουλίου στο Up Festival στην Αμοργό

2 Αυγούστο στο Φέγγαρος Festival στην Κύπρο

4 ή 5 Αυγούστου στο Saristra Festival στην Κεφαλονιά

Και αρχές Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στο Street Mod Festival.

Θα υπάρξουν και άλλα που θα ανακοινωθούν μέσω της σελίδας μας στο Facebook. 

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Κάθε επιτυχία εύχομαι στα επόμενα βήματα σας και θα σας δούμε από κοντά στη σκηνή του Φέγγαρου τον Αύγουστο.

Και εμείς. 

+ Οι Bazooka θα εμφανιστούν την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ Φέγγαρος, στις 2 Αυγούστου στο Δημοσιογραφικό Χωριό, Περβόλια. Εισιτήρια/Πληροφορίες: www.fengaros.com
Προπώληση: €21.50 Mονοήμερο / €37.50 Tριήμερο
Στην Είσοδο (εάν δεν εξαντληθούν): €25 Mονοήμερο / €45 Tριήμερο

*Ο Παναγιώτης Γεωργίου είναι μουσικός και ο lead singer του κυπριακού συγκροτήματος Arcadian Child. Με αυτή τη συνέντευξη εγκαινιάζεται μια σειρά συνεντεύξεων που θα πραγματοποιήσουν Κύπριοι μουσικοί με σχήματα που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Φέγγαρος 2018