Γιατί επιμένει το Υφυπουργείο με το ζόρι να ψηφιστεί κάτι που όχι μόνο δεν τιμά την καλλιτεχνική δημιουργία αυτού του τόπου, αλλά την βάζει σε αστυνόμευση - υποτιμώντας τους καλλιτέχνες όχι μόνο με το λεκτικό που χρησιμοποιεί αλλά πολύ περισσότερο με τη συνεχόμενη άρνηση να συνεργαστεί με τους οργανωμένους φορείς. Προσπαθεί να τους πιάσει το πόδι τους, κτίζει πάνω σε αφηγήματα για τον 'καημένο' καλλιτέχνη, τον καλλιτέχνη που ζει εις βάρος της κοινωνίας [έλεος] αντί να ενθαρρύνει την ανεξάρτητη δημιουργία και να ενθαρρύνει να χτιστεί περηφάνια στην Κυπριακή κοινωνία για την πολιτιστική δημιουργία.

Εμείς είμαστε περήφανοι! 

Η διαδικασία συμμετοχικότητας ΔΕΝ είναι να βγάλει κανείς στο διαδίκτυο ένα ερωτηματολόγιο με όχι και τόσο σχετικές ερωτήσεις, και με πλήρη αδιαφάνεια το πως παίρνονται οι αποφάσεις, αφήνοντας έξω τα άτομα που τους αφορά ΑΜΕΣΑ. Αυτό έκανε το Υφυπουργείο.

Και διερωτάται κανείς αν είναι η θέσπιση ΜΗΤΡΩΟΥ, η προτεραιότητα ενός κράτους που θέλει να είναι περήφανο για την καλλιτεχνική δημιουργία...

Δεν θα έπρεπε να ήταν η θέσπιση μιας πολιτικής που να χτίζει γέφυρες συνεργασίας, να ακούει, να σέβεται και να αναπροσαρμόζει τον τρόπο που παίρνει αποφάσεις για τους καλλιτέχνες;

Προτείνω αντί της θέσπισης «μητρώου» τη «θέσπιση πολιτικών παραγωγής σύγχρονου πολιτισμού στην Κύπρο». Πολιτικές που να φροντίζουν κάθε πτυχή της καλλιτεχνικής δημιουργίας: Μεταξύ άλλων θα μπορούσε να ήταν η παροχή εργαστηρίων με εικονικό ενοίκιο στους πολιτιστικούς εργάτες αυτού του τόπου (αλήθεια όλα αυτά τα άδεια δημόσια κτίρια, γιατί δεν δίνονται για εργαστήρια μέχρι να αποφασίσει το κράτος τι θα τα κάνει;