Είναι ξεκάθαρο πως με το κείμενο αυτό προδίδεται η ηλικία του γράφοντος. Ναι, ήμασταν η γενιά των 90’s της τηλεόρασης του «Beverly Hills» που προλάβαμε τις εβδομαδιαίες σειρές και το άνοιγμα των καναλιών και που η Εύη Παπαμιχαήλ ήταν το δικό μας Google με το «Ματιές στον κόσμο». Έτσι, και μόνο στην ιδέα πως υπήρχε η πιθανότητα να γίνει ένα reboot της σειράς «Beverly Hills» ξενερώνεις. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο βασικότερος είναι πως δεν θες να χαλάσεις οτιδήποτε ήταν νοσταλγικό, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει πως ήταν και καλό.

Και ας το παραδεχθούμε λοιπόν. Το «Beverly Hills 90210» ήταν η έξυπνη ιδέα του Άαρον Σπέλινγκ να φτιάξει μια σαπουνόπερα για να προσελκύσει νεαρότερο κόσμο. Ουσιαστικά, ό,τι γινόταν στη «Δυναστεία» του ίδιου δημιουργού το βλέπαμε σε μια πιο light και πιο νεανική βερσιόν στο «Beverly Hills». Δεν ήταν ποτέ μια ευφυέστατη σειρά με έξυπνους διαλόγους. Δεν έμεινε στη μνήμη μας επειδή μας συγκλόνισε η ιστορία του, όπως έγινε λόγου χάρη πρόσφατα με το «When they see us» του Netflix. Το νοσταλγούμε γιατί ήταν τα δικά μας αθώα παιδικά χρόνια. Ήταν η νιότη, η ταύτισή μας με το αμερικανικό όνειρο, ήταν το ανάλαφρο πρόγραμμα που έψαχναν οι Αμερικανοί εκεί ανάμεσα στην πολιτική αστάθεια και τον Περσικό Κόλπο και αφού το έκαναν οι ίδιοι χιτ έπρεπε να γίνει σε όλο τον κόσμο: εξώφυλλα, φιλίες, έρωτες, όλα συνέθεσαν ένα γυαλιστερό και συνάμα εξαιρετικό σκηνικό για να μπορέσει να ταυτιστεί ο έφηβος με αυτή την παραγωγή.

Τι μπορεί να δώσει στο σήμερα μια τέτοια σειρά; Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από την προβολή του πρώτου επεισοδίου. Οι 35άρηδες-40άρηδες που είδαν τη σειρά έχουν μπροστά τους σειρές σε binge watching, η τηλεόραση έχει δοκιμάσει και έχει κάνει τα πάντα: από σαπουνόπερες εποχής μέχρι σύγχρονα δράματα και από φαντασίας και τρόμου μέχρι επικές παραγωγές που στοιχίζουν όσα είναι πολλές φορές το ΑΕΠ της Κύπρου. Ξεκινώντας με την αρνητική προδιάθεση, εν τέλει το «BH90210», όπως ονομάζεται ο νέος κύκλος της σειράς, εξέπληξε ευχάριστα. Γιατί δεν είναι το reboot που περιμέναμε. Δεν έχει σχέση με την πρώτη σειρά. Είναι ένα σατιρικό mockumentary που μπλέκει την αληθινή ζωή με τη μυθοπλασία και βάζει το πασίγνωστο καστ των χαρακτήρων του να αυτοσαρκάζεται και να επιδίδεται σε σαπουνοπερικά ευτράπελα.

Στην ουσία ξεκινάς όχι βλέποντας τους πρωταγωνιστές, αλλά τους ηθοποιούς, οι οποίοι συζητούν κατά πόσο θέλουν να επιστρέψει η σειρά. Επαγγελματικά προβλήματα και διαλυμένες προσωπικές σχέσεις τούς ωθούν να αναζητήσουν καταφύγιο στη σιγουριά ενός revival, από αυτά που βλέπουμε διαρκώς στην τηλεόραση πια, αλλά τίποτα δεν έρχεται εύκολα. Φυσικά, κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό που ήταν εν τέλει η νεανική σειρά, ωστόσο το εύρημα είναι εξαιρετικό και τα 6 επεισόδια είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει σε reboot σειράς, η οποία προσπαθεί να επαναλάβει την παλιά επιτυχία. Εδώ, οι πρωταγωνιστές θέλουν (και καταφέρνουν εν μέρει) να δώσουν το επόμενο βήμα. Άλλωστε, λίγη ακόμη σαπουνόπερα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Έστω και αν νόμιζες -τότε- πως ήταν το «Game of thrones» της εποχής του χωρίς δράκους.