Δεν πάει πολύς καιρός που η διαδοχή μού πέταξε στη μούρη ένα επιθετικό: «Ε, δεν είναι και τόσο καλά τ’ αγγλικά σου;». Τώρα το κάνεις χαλκομανία ή όχι; Που τρέχω πέρα δώθε στην Ευρώπη, μιλάω σε συνέδρια, παίρνω μέρος σε συσκέψεις και ούτε σημειώσεις δεν κρατάω για τις ομιλίες. Που για να μάθω αγγλικά έφαγα τα νιάτα μου σε βιβλία, κατάπια όλον τον Ντίκενς, τις Μπροντέ και τον Ουάιλντ και στην ηλικία της διαδοχής προσπαθούσα να διαβάσω το περιοδικό «Time» και δεν καταλάβαινα την τύφλα μου, όχι από τα αγγλικά αλλά από τη θεματολογία. Κι αυτά τα σκασμένα, έχουν όλο το YouTube και βλέπουν βίντεο όλη μέρα και διαβάζουν πράγματα που τους ενδιαφέρουν (χα! χα! ηλεκτρονικά παιχνίδια και ποδόσφαιρο). Αλλά μαθαίνουν αγγλικά σε χρόνο μηδέν.

Παρά την τσαντίλα μου, είπα να γίνω πιο μελετηρή και κάθε τρεις και λίγο ψάχνω και καμιά λέξη στο λεξικό, ενώ παλιότερα δεν το έκανα ποτέ. Αυτό έγινε και με το ρημάδι το impeachment που μας έχουν ζαλίσει οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι από τότε που έσκασε η ιστορία με τον Τραμπ και την Ουκρανία. Το λεξικό λέει ότι impeachment είναι η πράξη του να αμφισβητείς την ακεραιότητα ή την εγκυρότητα κάποιου. Ειδικά στα αμερικανικά αγγλικά δηλώνει κακή συμπεριφορά εκείνου που έχει δημόσιο αξίωμα. Εδώ είμαστε. Τον κυνηγάνε τον Πρόεδρο για ανάρμοστη συμπεριφορά απ’ όσο καταλαβαίνω.

Και βέβαια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορούσαν να μείνουν πίσω. Η Μελίσα Βίβιαν Τζέφερσον ή αλλιώς Λίζο, όπως είναι το καλλιτεχνικό της (δεν την ξέρετε, ρωτήστε την έφηβη διαδοχή, όσοι ακούν ραπ σίγουρα την ξέρουν), σκέφτηκε να βάλει ένα… ροδάκινο για emoji, σε μια ανάρτησή της στο twitter. Το πιάνετε το υπονοούμενο; Ροδάκινο = peach, im-peach-ment!

Τα emojis τα λες και αρχαία. Τα χρησιμοποιούμε σήμερα (και δεν εννοώ μόνο τις καρδούλες που βάζουν οι πιο άσχετοι - sorry guys έτσι είναι) για να δείξουμε συναίσθημα ή να πούμε κάτι παραπάνω από αυτό που λένε οι λέξεις. Αλλά στην ουσία τι κάνουμε; Γυρνάμε πίσω στην πρώτη γραφή. Γιατί θυμηθείτε λιγάκι. Υπάρχουν τρία συστήματα γραφής: λογογραφικά, συλλαβικά και αλφαβητικά. Οι λογογραφικές γραφές απεικονίζουν λέξεις και είναι είτε πικτογραφικές/εικονογραφικές, βασίζονται δηλαδή στην προσπάθεια να μιμηθούν ζωγραφικά μια εικόνα, όπως η σουμεριακή σφηνοειδής γραφή, είτε ιδεογραφικές, βασίζονται στη σχηματοποιημένη και αφαιρετική αναπαράσταση εικόνων σε βαθμό που να μην παραπέμπει άμεσα στην αρχική εικόνα, όπως η αιγυπτιακή ιερογλυφική γραφή, η κρητική ιερογλυφική γραφή και τα κινεζικά ιδεογράμματα (αυτά τα αντέγραψα από την Wikipedia). Κάτι τέτοιο δεν κάνουμε και σήμερα; Όταν βάζουμε το σύμβολο της φωτιάς δεν σημαίνει απαραίτητα ότι καιγόμαστε αλλά ότι είμαστε ενθουσιασμένοι, ότι τα καταφέραμε, ότι έχουμε άγρια διάθεση. Ανάλογα με τα συμφραζόμενα (λάθος λέξη, θα έπρεπε να βάλω συν-συμβολιζόμενα).

Για να καταλάβετε, πάντως, όλο το σκηνικό, η Λίζο δεν έκανε μόνο ένα λεκτικό παιχνίδι, έκανε και μια πολιτική δήλωση. Γιατί τα τελευταία χρόνια, το ροδάκινο, στα social συμβολίζει και ένα μέρος της ανατομίας μας. Ποιο; Για σκεφτείτε κάτι στρογγυλό με μια χαραγή στη μέση; Αλλά δεν είμαστε οι μόνοι που δεν το πιάσαμε. Γι’ αυτό η Λίζο επανήλθε με μια ανάρτηση στο Instagram. Στο βίντεο η Λίζο δείχνοντας τα πλούσια οπίσθιά της συλλάβισε το im-peach-ment.

Η Λίζο είναι 31 ετών, αρκετά μεγάλη για να κάνει ό,τι θέλει πάνω στη σκηνή, κυρίως, όταν πρόκειται για πολιτικό σχόλιο, και αρκετά μικρή για να χρησιμοποιεί απευθείας τη γλώσσα των social. Όχι σαν εμάς τους «γέρους» που δουλεύουμε με google translate, συνήθως αποτυχημένα. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ντρέπομαι να πω: I love social.