Ποιος είσαι;

Είμαι ο Αλέξανδρος Ευσταθίου, 31 ετών, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λευκωσία σε μια ανορθόδοξη οικογένεια (με διττή, αλλά πολύ θετική, έννοια), έχω σπουδάσει νομική και πριν να επιστρέψω Κύπρο το 2014, έκανα ένα πενταετές φοιτητικό τουρ στη Βρετανία, Ολλανδία και Ελβετία.

Ασκώ το επάγγελμα της δικηγορίας και δεν έχω απολύτως τίποτε να κάνω με τα καλλιτεχνικά, εικαστικά, φιλμ, πολιτισμό, μουσική, ή οτιδήποτε άλλο ενδιαφέρον και δημιουργικό έχει να προσφέρει η ανθρώπινη φύση, αλλά «κόφκει ο νους μου». Εντούτοις, έβαλα όσες δυνάμεις έχω και συγκρότησα μια πολύμορφη και ετερόκλητη ομάδα κουήρ (queer) καλλιτεχνών για να προωθήσουμε και να προχωρήσουμε με μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες στον κυπριακό χώρο των κουήρ τεχνών, συνδιοργανώνοντας την έκθεση Cyprus Queer Perspectives στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών και Έρευνας (CVAR) / Ίδρυμα Σεβέρη στις 24 – 30 Σεπτεμβρίου 2020, εκ μέρους της οργάνωσης Accept – ΛΟΑΤΙ Κύπρου, και με την υποστήριξη της Πρεσβείας του Βασιλείου των Κάτω Χωρών.

Τι κάνεις;

Μακάρι να ήξερα! Πέραν από την δουλειά, που καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος της καθημερινότητάς μου, όπως άλλωστε και για όλο τον εργαζόμενο πληθυσμό, προσπαθώ να κάνω μικρές κοινωνικές παρεμβάσεις δεξιά και αριστερά που θεωρώ ότι μπορεί να μας παίρνουν δυο βήματα μπροστά.

Εξωσχολικά, δηλαδή, έχω ασχοληθεί με δικοινοτικά project, την σεξουαλική υγεία, διοργάνωση συναντήσεων ΛΟΑΤΚΙ+ περιεχομένου, συνδιοργάνωσα με ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους φίλους το πρώτο δικοινοτικό διαδικτυακό Pride, εν μέσω πανδημίας, και σήμερα ελπίζω ότι η παρέμβαση μου στον κόσμο των εικαστικών τεχνών (έστω και με τους απίστευτους περιορισμούς που έχουμε σήμερα), ίσως να συστήσει τους Κύπριους φίλους των τεχνών στις κουήρ τέχνες, μια μορφή τέχνης η οποία για χρόνια παραμένει στο περιθώριο.

Τι θέλεις;

Ανήκω στην γενιά των Millennials / Γενεά Υ, άρα εκ προοιμίου δεν ξέρω τι θέλω, εφόσον είμαστε η χαμένη γενιά. Ξέρω, όμως, στο πού αποσκοπώ. Αποσκοπώ σε μια επανενωμένη Κύπρο (και δεν εννοώ τις γενικολογίες που ακούγονται κάθε χρόνο στις ειδήσεις στις 31 Δεκεμβρίου ως ευχή για τον επόμενο χρόνο), η οποία δεν περιθωριοποιεί εθνικές, εθνοτικές, φυλετικές, σεξουαλικές ή άλλες κοινωνικές μειονότητες και δεν περιορίζει τις ταυτότητες ή εκφράσεις φύλου. Ακούγεται εύκολο και σύντομο κλισέ, αλλά είναι προφανές από τον εκφασισμό και την άγρια συντηρητικοποίηση της κοινωνίας που βλέπουμε και βιώνουμε καθημερινά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στην Κύπρο και σε όλη την Ευρώπη, ότι δεν είναι καθόλου εύκολη ή σύντομη αυτή η υπόθεση.

Πάντα ελπίζουμε όμως για τα καλύτερα με χαμόγελο!