Τι είναι η οικειότητα;

Όταν προσδιορίζεται κάτι ως οικείο μεταφράζεται σε αυτό που είναι κοντινό, γνωστό, προσωπικό, σε ένα συναίσθημα που απαιτεί χρόνο για την εδραίωσή του. Μία συνθήκη που προσφέρει ασφάλεια και ικανοποίηση. Ο άνθρωπος αποζητά την οικειότητα από την αρχή της ζωής του μέχρι και το τέλος, επιδιώκει από τη φύση του, μία βαθιά και ουσιαστική σύνδεση με ένα άλλο πρόσωπο και με τον ίδιο του τον εαυτό. Οι πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας μας επέβαλαν μία αναγκαστική κατάσταση οικειότητας τόσο με τα σπίτια και τις οικογένειές μας, και μας έφεραν αντιμέτωπους με τις αδυναμίες μας. Πόσο εύκολο είναι να επικοινωνήσουμε και να εκφραστούμε όταν ο ιδιωτικός μας χώρος συρρικνώνεται και οι προτεραιότητές μας επαναξιολογούνται και επαναπροσδιορίζονται;

Συχνά η οικειότητα συνδέεται αυτόματα με την ερωτική σχέση ή τη θέα ενός γυμνού σώματος. Είναι όμως μόνο αυτό; Σίγουρα τo γυμνό σώμα απαλλαγμένο από ενδύματα παρουσιάζεται πιο τρωτό και εκτεθειμένο τόσο στα μάτια ενός εραστή αλλά και στα μάτια ενός θεατή που παρατηρεί ένα έργο τέχνης. Οικείος όμως είναι και ένας εσωτερικός χώρος, μια χώρα, ένα τοπίο, μια αίσθηση ή μια μυρωδιά.

Η ιδέα για την επιλογή της θεματικής αυτής προέκυψε μέσα από προβληματισμούς στο συγκεκριμένο θέμα εξετάζοντας το πώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε μία ομαδική έκθεση με καλλιτέχνες με διαφορετικό υπόβαθρο. Πρόκειται για μία θεματική που επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις, επομένως ήταν σημαντικό να τεθούν κριτήρια για τον περιορισμό της. Σε αυτή την έκθεση έγινε μία συνειδητή επιλογή να παρουσιαστούν έργα που δεν πραγματεύονται την έννοια της οικειότητας απεικονίζοντας απλώς το γυμνό σώμα, αλλά έργα που «αποκαλύπτουν» πτυχές της προσωπικής ιστορίας των καλλιτεχνών άλλοτε μέσα από συμβολισμούς και αλληγορίες και άλλοτε παρουσιάζοντάς τα όπως ακριβώς είναι. Θα το ονόμαζα «ένα εικαστικό ημερολόγιο σημαντικών προσωπικών συμβάντων».

Κοινό χαρακτηριστικό στους 13 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση αλλά και σε καλλιτέχνες όπως η Frida Kahlo, o Richard Billingham, η Louise Bourgeois κ.ά., που μέσα από τη δουλειά τους εντρύφησαν στη θεματική αυτή, είναι η τόλμη και ευαισθησία τους να προσεγγίσουν πτυχές που συνήθως οι άνθρωποι επιλέγουν να αποκρύπτουν, συχνά και από τον ίδιό τους τον εαυτό. Το κοινό αρέσκεται σε αυτού του είδους τις ιστορίες, ιντρικάρεται από αυτές, γίνεται συμμέτοχος και σχολιαστής. Κάποιες από τις προσεγγίσεις θίγουν θέματα που συχνά αντιμετωπίζονται ως ταμπού, στοχεύοντας σε μια καινούργια θεώρηση των πράγματων, καθόλα χρήσιμη για την εξέλιξη της κοινωνίας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:«Wintering», έργο της Μπογιάνα Λοΐζου.

* «Stories of Intimacy/ Ιστορίες Οικειότητας»/ Συμμετέχουν οι Νικόλας Αντωνίου, Ζοχάρ Μποράκ, Λούι Γκούζμαν, Ρένος Εφεσόπουλος, Μαριάννα Κωνσταντή, Μίριαμ Μακόνον, Τσιάκι Καμικάουα, Μπογιάνα Λοΐζου, Χριστίνα Παπακυριακού, Νικολέττα Παπαμιχαήλ, Νίνα Σουμάρακ, Τατιάνα Φεραχιάν και Δέσποινα Φυσέντζου| 11 Φεβ. 2022-19 Μαρ. 2022/ Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λεμεσού - Αποθήκες Παπαδάκη/ Ωράριο Λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή 10.00-18.00, Σάββατο 10.00-14.00/ Πληροφορίες τηλ. 25367700.