Αρχαιολόγοι εντόπισαν τον αρχικό τόπο ταφής του Αγίου Νικολάου
Οι Αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του τόπου ταφής του Αγίου Νικολάου στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στην Επαρχία Αττάλειας, Τουρκία.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν Χριστιανός Επίσκοπος ελληνικής καταγωγής από τη θαλάσσια πόλη Μύρα της Μικράς Ασίας κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στον Άγιο Νικόλαο αποδόθηκαν πολλά θαύματα στη μεσολάβησή του, αλλά είναι επίσης γνωστός για τη γενναιόδωρη συνήθεια του να δίνει δώρα, από την οποία προέκυψε η παραδοσιακή έννοια του Άγιου Βασίλη και του Sinterklaas.
Σε μια από τις πρώτες μαρτυρίες για τη ζωή του, λέγεται ότι έσωσε τρία κορίτσια από το να εξαναγκαστούν σε πορνεία, ρίχνοντας ένα σάκο με χρυσά νομίσματα μέσα από το παράθυρό τους. Άλλες πρώιμες ιστορίες αναφέρουν ότι ηρέμησε μια καταιγίδα στη θάλασσα, έσωσε τρεις αθώους στρατιώτες από άδικη εκτέλεση και έκοψε ένα δέντρο που είχε καταληφθεί από δαίμονα. Ένας άλλος διάσημος μύθος λέει πως ανέστησε τρία παιδιά, τα οποία είχαν δολοφονηθεί και παστωθεί σε άλμη από έναν χασάπη που σχεδίαζε να τα πουλήσει ως χοιρινό κρέας κατά τη διάρκεια μιας πείνας.
Αιώνες μετά το θάνατό του, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' διέταξε την κατασκευή της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο χώρο όπου ο Άγιος Νικόλαος είχε υπηρετήσει ως επίσκοπος. Το σώμα του εκταφιάστηκε και ξαναθάφτηκε στην εκκλησία, αλλά από τον 11ο αιώνα μ.Χ., τα λείψανά του μεταφέρθηκαν και φυλάχθηκαν ως ιερά λείψανα στη Βασιλική του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται στο Μπάρι της Νότιας Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια της Πρώτης Σταυροφορίας, Βενετσιάνοι ναυτικοί αφαίρεσαν και πάλι το μεγαλύτερο μέρος των λειψάνων του και τα μετέφεραν στη Βενετία, όπου τοποθετήθηκαν στη βασιλική του μοναστηριού San Nicolò al Lido.
Το 1953, μια επιθεώρηση θραυσμάτων οστών τόσο από το Μπάρι όσο και από τη Βενετία διαπίστωσε ότι προέρχονταν από το ίδιο άτομο, αν και η αυθεντικότητα για να προσδιοριστεί αν ανήκαν στον Άγιο Νικόλαο είναι ασαφής.
Σύμφωνα με τον Osman Eravşar, πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Διατήρησης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Αττάλειας, ο τάφος και η σαρκοφάγος του Αγίου Νικολάου βρίσκονταν στη βάση μιας τοιχογραφίας που απεικονίζει τον Ιησού, όπου η ομάδα έχει ανασκάψει τα αρχικά θεμέλια της εκκλησίας και το ψηφιδωτό δάπεδο της περιόδου από τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Νέα στοιχεία δείχνουν ότι η ομοιότητα του εκκλησιαστικού κτιρίου με την εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ ενισχύει περαιτέρω τη θεωρία τους, καθώς και οι δύο μοιράζονται παρόμοια αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, όπως έναν ημιτελή θόλο στην κορυφή που συνδέει τον Άγιο Νικόλαο με την ιστορία της σταύρωσης και της ανάληψης του Ιησού στον ουρανό.
Ο Eravşar είπε στο DHA ότι "η σαρκοφάγος του πρέπει να τοποθετήθηκε σε ένα ειδικό μέρος, και αυτό είναι το μέρος με τις τρεις αψίδες που καλύπτονται από θόλο. Εκεί ανακαλύψαμε την τοιχογραφία που απεικονίζει τη σκηνή όπου ο Ιησούς κρατάει μια Βίβλο στο αριστερό του χέρι και κάνει το σημάδι της ευλογίας με το δεξί του χέρι". Οι ερευνητές βρήκαν επίσης ένα μαρμάρινο πλακάκι στο δάπεδο με τις ελληνικές λέξεις "ως χάρη", το οποίο θα μπορούσε να είναι ένας δείκτης που θα υποδείκνυε τον ακριβή τάφο του.
ΠΗΓΗ:heritagedaily.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ