Στην ταινία «Η Βασίλισσα του Βαμβακιού» της πρωτοεμφανιζόμενης από το Σουδάν Σουζάνα Μιργκάνι, απονεμήθηκε ο Χρυσός Αλέξανδρος του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του φετινού 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο τμήμα ο Αριστοτέλης Μαραγκός κέρδισε τον Αργυρό Αλέξανδρο για το «Beachcomber» και το Βραβείο Φωτογραφίας για τον Γιώργο Καρβέλα. Το βραβείο ερμηνείας κέρδισε για την ταινία της Νάνσυς Μπινιαδάκη «Maysoon» η Σαμπρίνα Αμάλι.
Στις παράλληλες βραβεύσεις ξεχώρισαν οι ελληνικές ταινίες «Αρκουδότρυπα» των Χρυσιάννας Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου με επτά διακρίσεις, το «Πολύ Κοριτσίστικο Ονομα το Πάττυ» του Γιώργου Γεωργόπουλου με πέντε διακρίσεις και το «Life in a Beat» της Αμέρισσας Μπάστα με τρεις και το «Gorgonà» της Εύης Καλογηροπούλου που κέρδισε για τον Πέτρο Χυτήρη το βραβείο Location Manager.
Τα βραβεία ΦΩΣ της ΔΕΗ για τους πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς κέρδισαν ο Αλέξανδρος Ντάβρης από την «Απειρη Γη» του Βασίλη Μαζωμένου και η Χαρά Κυριαζή από την «Αρκουδότρυπα» των Χρυσιάννα Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου.
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΟΙΝΟΥ
Διεθνές Διαγωνιστικό: Κάρλα (Karla) της Κριστίνα Τουρνατζή
Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου: Life in a Beat της Αμερίσσας Μπάστα
Επίσημο Πρόγραμμα: Στη Σκιά της Πορτοκαλιάς (All That's Left of You) της Σερίν Ντάμπις
Meet the Neighbors+: Life in a Beat της Αμερίσσας Μπάστα
Film Forward: Χίλια και ένα Καρέ (1001 Frames) της Μεχρνούς Αλιά
Το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) στην ταινία «Πολύ κοριτσίστικο όνομα το Πάτυ» του Γιώργου Γεωργόπουλου. Με τη Διεθνή Ομοσπονδία Κινηματογράφου (FIPRESCI) να απονέμει το βραβείο καλύτερης ταινίας του Διεθνούς Διαγωνιστικού στην ταινία «Κάρλα» της Κριστίνα Τουρνατζη και το βραβείο FIPRESCI καλύτερης ελληνικής πρεμιέρας στην ταινία «Αρκουδότρυπα» των Χρυσιάννας Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου.
Ξεχωριστή εντύπωση προκάλεσε το master class που έδωσε χθες ο Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Τσεμπερόπουλος με τον τίτλο «Ο σκηνοθέτης στο ρόλο της μαμής», ο οποίος τιμήθηκε και με τον Χρυσό Αλέξανδρο για το σύνολο του έργου του.
Οι ταινίες
Σ’ ένα απόμακρο ορεινό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, σε ένα απροσδιόριστο παρελθόν, εκτυλίσσεται η ταινία «Άπειρη γη» του Βασίλη Μαζωμένου («Καθαρτήριο», «Εξορία», «10η μέρα»). Ταινία τοποθετημένη «σε μια όμορφη γη», όπως σημειώνει ο αφηγητής της ταινίας, «που σου μιλάει κάθε πέτρα, χώμα και νερό». Σε μια όμορφη γη, όπου η γέννηση, η ενηλικίωση και ο θάνατος εκφράζουν τον κύκλο της ζωής, όπως έλεγε και ο Ηρόδοτος «κύκλος των ανθρωπίνων εστί πραγμάτων».
Αυτός ο κύκλος, με τις χαρές και τις λύπες του, με τις γυναίκες άλλοτε να τραγουδάνε σαν χορωδία από αρχαίο θέατρο, ντύνοντας τα δέντρα με τα μαντήλια τους, άλλοτε να μοιρολογούν στο σώμα ενός νεκρού και άλλοτε να τραγουδούν πλένοντας τα ρούχα τους στο ποτάμι, ή να επιστρέφουν στο ίδιο δέντρο (δέντρο της ζωής) προς το φινάλε της ταινίας για να κρεμάσουν εκεί άλλα ενδύματα, σε εντυπωσιακές εικαστικά εικόνες που θυμίζουν ταινίες του Παρατζάνοφ, είναι το κυρίαρχο στοιχείο της όμορφης αυτής, λυρικής ταινίας του Μαζωμένου. Μια ζωή με αρχέγονες ρίζες που θα συνεχιστεί και στο σήμερα. Ένα σήμερα όμως αγχωτικό με πολλά προβλήματα, που το συμβολίζει το χαλασμένο αυτοκίνητο στο φινάλε, ευκαιρία για τους μουσικούς του παρελθόντος να το επαναφέρουν σε μια πιο ανθρώπινη ζωή.
Σκηνές γυρισμένες σε ένα εκπληκτικό τοπίο, με την υπέροχη μουσική του Μιχάλη Νιβολιανίτη, και την έξοχη φωτογραφία του Στέλιου Πίσσα να τονίζει την ομορφιά μέσα από συνθέσεις που θυμίζουν πίνακες ιμπρεσιονιστών, ιδιαίτερα του Ρενουάρ στο Le déjeuner sur l’herbe, με τα παραδοσιακά τραγούδια, τις παραδόσεις, τις τελετουργίες στις σκηνές του γάμου ή σ’ εκείνες στα βαφτίσια. Με τη θρησκεία να σμίγει με τον παγανισμό, με την ομάδα των άπειρων κυνηγών να πυροβολούν συνάδελφό τους πιστεύοντας πως είναι άγριο ζώο, σε αντίθεση με τους με πολιτικά κίνητρα «Κυνηγούς» του Αγγελόπουλου, αν και χώροι και ορισμένα πλάνα φέρνουν στο νου την ταινία του.
Εκείνο που καταφέρνει για μια ακόμη φορά ο Μαζωμένος είναι να εντάξει τις γνώσεις του από τον παγκόσμιο κινηματογράφο στη δική του οπτική και να φτιάξει μια εντελώς προσωπική ταινία, σε μια τελικά διαφορετική στροφή από το προηγούμενο, πρωτοποριακό έργο του, για να μας προσφέρει μια δοσμένη με λυρισμό, φρεσκάδα και ξεχωριστή έμπνευση ταινία γύρω από την ουσία της ύπαρξης μας. Με τον πρωταγωνιστή του, Αλέξανδρο Ντάβρη δίκαια να κερδίζει το βραβείο Φως της ΔΕΗ καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού.
Στη νέα του ταινία, «Η θάλασσα το χειμώνα», ο Νίκος Κορνήλιος («Η τέχνη καταστρέφει», «11 συναντήσεις με τον πατέρα μου»), στρέφεται στα προσωπικά προβλήματα τριών μοναχικών ανθρώπων που η συνάντηση τους θ’ αλλάξει την πορεία της ζωής τους. Η 27χρονη Ναντίν (μια πολύ καλή Αδελαϊδα Κατσιδέ), μια αρχικά σιωπηλή, μεταπτυχιακή γεωλόγος, κόρη μεταναστών από τη Γερμανία, που συναντάμε στην αρχή να μαζεύει πέτρες με παράξενα σχήματα στην ακτή, ο Χρήστος (Βαγγέλης Ρόκκος), ο 60χρονος φύλακας ενός εγκαταλελειμμένου ορυχείου, γόνος αριστερών μεταλλωρύχων, που έχει διακόψει την 27χρονη σχέση του με την Κατερίνα (Παρθενόπη Μπουζούρη), και η Κατερίνα, μια δυνατή γυναίκα ψαρά που φροντίζει τον με ανία υπερήλικα πατέρα της. Τρία πρόσωπα παγιδευμένα σ’ ένα ξεχασμένο νησί, απέναντι από τη Μακρόνησο, να θυμίζει τα συλλογικά τραύματα, με τους τρεις τους να αντιμετωπίζουν τα δικά τους τραύματα. Πρόσωπα που θα συναντηθούν, που σταδιακά θα ξανοιχτούν ο ένας στον άλλο, με τους χαρακτήρες τους τελικά να αρχίζουν ν’ αλλάζουν.
Μια ταινία χαμηλών τόνων, δοσμένη με λυρισμό και σωστό άνετο ρυθμό ταινία, με εικόνες συχνά συμβολικές (όπως η σκηνή με τους τρεις τους καθισμένους σε ένα τεράστιο βράχο στη μέση της θάλασσας, εξόριστοι στο δικό τους νησί), έξοχα φωτογραφημένες από τον Ντομινίκ Κολέν, με ωραίες, συγκρατημένες ερμηνείες και με την υποβλητική μουσική της Σαββίνας Γιαννάτου, σκηνές που παραμένουν στη μνήμη.
