Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

«Άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί πάνω από τη νέα πόλη. Το όνομα που θα της έδιναν θα ήταν Λευκωσία. Ήταν η πρώτη πόλη με σεβαστό μέγεθος που χτιζόταν στην επιφάνεια του Άρη. Όλα τα κτήρια βρίσκονταν κάτω από μια τεράστια δομή η οποία ουσιαστικά ήταν μια διάφανη τέντα, την οποία στήριζε ένα σχεδόν αόρατο πλαίσιο, στους πρόποδες του Tharsis, δυτικά της Noctis Labyrinthus. Η θέα από την τοποθεσία αυτή ήταν καταπληκτική, με την πλατιά κορφή του Pavonis Mons να διαπερνά τον μακρινό ορίζοντα στα δυτικά. Για τους βετεράνους του Άρη, το θέαμα ήταν μεθυστικό: βρίσκονταν στην επιφάνεια, είχαν βγει από τα λαγούμια, είχαν αφήσει πίσω τους τα οροπέδια και τους κρατήρες. Και μπορούσαν να δουν μέχρι το άπειρο!» Η Λευκωσία είναι η πρώτη πόλη στον Άρη. Κι αυτό γιατί έτσι αποφάσισε σχεδόν τυχαία ο Κιμ Στάνλι Ρόμπινσον, συγγραφέας της κλασικής τριλογίας επιστημονικής φαντασίας «Red Mars» η οποία καταγράφει τα ανθρώπινα, πολιτικά και υπαρξιακά πάθη των πρώτων Γήινων αποίκων στον Κόκκινο Πλανήτη.

Η απάντηση που δίνει σε μια συνέντευξη για την επιλογή του είναι απλή: ο νέος οικισμός χρηματοδοτείται από Ελβετούς και Άραβες, και για αυτό ψάχνοντας το όνομα του φανταστικού του οικισμού, ο Ρόμπινσον αναζήτησε ποια πόλη βρίσκεται στη μέση μεταξύ της Βέρνης και του Κατάρ. Και να μια παράξενη σύμπτωση: το τοπίο της Αρειανής Λευκωσίας το καθορίζει με την παρουσία του ένα τεράστιο, επιβλητικό βουνό δίπλα από μια επίπεδη πεδιάδα. Τι κι αν, τηρουμένων των αναλογιών, το Pavonis Mons είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι έχουμε δει καθώς είναι ψηλότερο από την ίδια την ατμόσφαιρα].

Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου. Όμως με λίγη φαντασία μπορούμε να θυμηθούμε πως είμαστε μέρος του. Και ως μέρος του αναπόφευκτα θα πάρουμε, και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε, τη θέση που μπορούμε και θέλουμε να διεκδικήσουμε σε κάθε τάξη πραγμάτων, παλιά ή νέα. Ακόμα και πέρα από τη φαντασία ηγετών η οποία τους παίρνει κάποτε -και αν βέβαια προσπαθήσουν- μόλις μέχρι το να κατανοήσουν την έννοια της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.