Δύο φορές η Γερουσία της Γαλλίας τα απέρριψε κατηγορηματικά και διαπιστώθηκε απόλυτη αδυναμία εξεύρεσης συμβιβασμού ανάμεσα στα δύο σώματα της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Τελικά, η Βουλή προχώρησε μόνη της και ενέκρινε τις δύο αμφιλεγόμενες προτάσεις νόμου για την καταπολέμηση της διασποράς "ψευδών ειδήσεων" σε προεκλογικές περιόδους. Το επιθυμούσε, βλέπετε, διακαώς ο Πρόεδρος Μακρόν.

Τα δύο σχέδια νόμου, το ένα εκ των οποίων έχει θεσμικό χαρακτήρα αφού αφορά την οργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών, επιτρέπουν σε έναν υποψήφιο ή σε ένα κόμμα να προσφεύγει ενώπιον της γαλλικής δικαιοσύνης και να ζητεί να σταματά η μετάδοση "ψευδών πληροφοριών" τους τελευταίους τρεις μήνες πριν από τη διεξαγωγή μιας εθνικής εκλογικής διαδικασίας - ο όρος παραπέμπει στις προεδρικές εκλογές, στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Βουλής και της Γερουσίας, καθώς και στις ευρωεκλογές. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης αποκτά με τον νόμο την εξουσία να "μαυρίζει" τηλεοπτικά κανάλια "ελεγχόμενα από ξένο κράτος ή υπό την επιρροή ενός ξένου κράτους", εάν αυτά "επίτηδες διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες που μπορούν να επηρεάσουν την εκλογή". Επιβάλλουν επίσης στις διαδικτυακές πλατφόρμες (facebook, twitter κ.ά.) την υποχρέωση της διαφάνειας όταν αναρτάται από χρήστες τους πληρωμένο περιεχόμενο. Αυτό το τελευταίο κομμάτι το έχει ήδη βάλει σε εφαρμογή και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δυσκολεύεται να το κάνει σεβαστό.

Η Δεξιά και η Αριστερά καταψήφισαν τα νομοσχέδια ή απείχαν, κάνοντας λόγο για δύο "ανώφελα" νομοσχέδια και επισημαίνοντας τον "κίνδυνο" που ελλοχεύει για την ελευθερία της έκφρασης. Δημοσιογραφικές ενώσεις και συνδικάτα έχουν ξεσηκωθεί εναντίον αυτών των σχεδίων νόμου, καθώς εκφράζουν ανησυχίες για τον κίνδυνο "λογοκρισίας" και χαρακτηρίζουν κάποιες διατάξεις τους "αναποτελεσματικές" και "δυνητικά επικίνδυνες".

Ο υπουργός Πολιτισμού Φρανκ Ριστέρ τάχθηκε υπέρ της ιδέας ότι η γαλλική δικαιοσύνη πρέπει να εμποδίζει τη χειραγώγηση της ενημέρωσης και της πληροφόρησης, πρωτίστως μέσω του διαδικτύου. Η χειραγώγηση "δεν είναι απλώς μια απειλή, αλλά μια πραγματικότητα [...] που είναι πλέον εδραιωμένη", τόνισε ο Ριστέρ για τους δύο νόμους, που κινούνται κατ' αυτόν "στη σωστή κατεύθυνση".

Ο Μακρόν είχε ανακοινώσει τον Ιανουάριο ότι ήθελε να "εξελιχθούν" τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους το πολιτικό και το δικαστικό σύστημα της Γαλλίας για "να προστατευθεί η δημοκρατική ζωή από τις ψευδείς ειδήσεις". Στο στόχαστρο του Γάλλου Προέδρου είχαν βρεθεί ιδίως τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, το διεθνές τηλεοπτικό δίκτυο RT και το πρακτορείο Sputnik, με τα οποία ο Μακρόν είχε έλθει σε σύγκρουση κατά την προεκλογική περίοδο των προεδρικών εκλογών του 2017.

Ο Μακρόν είχε ζητήσει από τα γαλλικά και ξένα μέσα ενημέρωσης, τους προέδρους των δύο σωμάτων της Βουλής και τους επικεφαλής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να σταματήσουν να αναπαράγουν τις "πληροφορίες" που έδιναν το RT και το Sputnik σαν αληθείς και να τους αντιμετωπίζουν ως προπαγανδιστικά μέσα. Αυτό αποκαλύπτεται σε μέιλ του Μακρόν, το οποίο δημοσίευσε (ποιος άλλος;) το RT και το Sputnik μετά από διαρροή των Wikileaks, η οποία περιείχε 21.075 "κλεμμένα" μέιλ του Γάλλου Προέδρου, τον Ιούλιο του 2017. Η διαμάχη είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όταν λίγα 24ωρα πριν από την εκλογή του τα Wikileaks είχαν κάνει μια ακόμα διαρροή που συνέπεσε με μια εκστρατεία ψευδών ειδήσεων, η οποία ήθελε τον υποψήφιο Μακρόν να έχει off shore εταιρεία.

Με μια τέτοια ιστορία είναι λογικό ο Μακρόν να αντιδρά πιο έντονα από άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, ωστόσο και η αντιπολίτευση δεν έχει άδικο. Τα δικαστήρια δεν έχουν δουλειά στις προεκλογικές εκστρατείες. Και ο ίδιος και η ομάδα του κατάφεραν να ξεπεράσουν έναν τόσο μεγάλο σκόπελο παραπληροφόρησης χωρίς τη βοήθειά τους.