Ανοιχτή επιστολή με την οποία κάνει λόγο για πολιτιστική παρακμή της Αγλαντζιάς απέστειλε στα ΜΜΕ ο Κώστας Καυκαρίδης, δημότης Αγλαντζιάς και τέως διευθυντής του Πολιτιστικού Κέντρου Βλαδίμηρος Καυκαρίδης (Σατιρικό Θέατρο).

Η επιστολή του δημοσιεύεται αυτούσια:

«Το Πολιτιστικό Κέντρο «Το Σκαλί» είναι το πλέον δυναμικό έργο, και καμάρι, του Δήμου και η βασική υποδομή για την πολιτιστική αναβάθμιση της Αγλαντζιάς. Αποτελεί την πολιτιστική ταυτότητα της Αγλαντζιάς και σημείο αναφοράς για όλη την Κύπρο. Πέτυχε τον σκοπό και την αποστολή του που είναι η ποιοτική πολιτιστική προσφορά προς τους δημότες, η αναβίωση της Παλιάς Αγλαντζιάς και η επικοινωνία με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τη βαθμιδωτή μορφολογική διάρθρωση του εδάφους της περιοχής, όλες οι λειτουργίες του κέντρου -υπαίθρια πλατεία, αμφιθέατρο, «Σπηλιές», εκθεσιακός χώρος, εστιατόριο, μπαράκι, εκκλησίες Αγίου Γεωργίου και Παναγίας, παλιό κοιμητήριο Αγλαντζιάς, χώρος στάθμευσης- είναι ενταγμένες στο φυσικό περιβάλλον, προσαρμοσμένες σε βαθμιδωτά επίπεδα, με επίκεντρο την καρδιά του συγκροτήματος, την υπαίθρια πλατεία.

Οι αρχιτέκτονες προσπάθησαν να διατηρήσουν τη μορφολογία του φυσικού υλικού των σπηλιών αμιγή, διατηρώντας τη φυσική τους κατάσταση, χωρίς πολλές επεμβάσεις, χρησιμοποιώντας λιτά υλικά όπως μπετόν, τερακότα, και γυμνό γυαλί. Η τεχνητή εισαγωγή νερού στις σπηλιές προσθέτει μεταφυσική
αίσθηση στο χώρο.

Το Πολιτιστικό Κέντρο φιλοξένησε από τη μέρα λειτουργίας του (1992) αρκετές αξιόλογες εκδηλώσεις, όπως συναυλίες με αξιόλογα ντόπια και ξένα σχήματα, θεατρικά σχήματα, ομαδικές εκθέσεις, συνέδρια, διαλέξεις του Ανοικτού Πανεπιστημίου και πολλά άλλα. Aυτά σαν εισαγωγή.

Σήμερα το ΣΚΑΛΙ ΑΓΛΑΝΤΖΙΑΣ βρίσκεται σε παρακμή. Λειτουργεί μόνον το Αμφιθέατρο κι αυτό μόνο με ενοίκιο, για κερδοσκοπία. Οι άλλοι χώροι υπολειτουργούν ή είναι ερμητικά κλειστοί. Ένας σπουδαίος εκθεσιακός χώρος μένει ανεκμετάλλευτος. Ένα μεγάλο εστιατόριο, που θα έδινε ζωντάνια στον χώρο χειμώνα καλοκαίρι μένει κλειστό. Οι σπηλιές κάποτε ανοίγουν για το κοινό. Τελικά το ΣΚΑΛΙ κατάντησε ένας χώρος όπου μαζεύονται νεαροί, χασιηκλήδες, όπου κάνουν φασαρία, πολλές φορές εμποδίζουν τις
παραστάσεις ή ρίχνουν πέτρες στις κατοικίες που γειτνιάζουν με το Σκαλί. Καμιά αστυνόμευση, καμιά προστασία.

Το Σκαλί για να λειτουργήσει θέλει όραμα. Να γίνει πραγματικό Πολιτιστικό Κέντρο. Να μην είναι αυτοσκοπός να βγάλει χρήματα με τα ενοίκια. Να υπάρχει σωστή διαχείριση. Να υπάρχει μόνιμος διευθυντής και προσωπικό και να δοθεί στους καλλιτέχνες δωρεάν για να το ζωντανέψουν. Να είναι προσιτό στους απλούς Αγλαντζιώτες να το γεμίζουν δωρεάν. Τι πιο ευχάριστο να προσφέρεις στους δημότες σου δωρεάν πολιτιστικές εκδηλώσεις, αφού τους φορολογείς με διάφορους άλλους τρόπους.

Τελειώνω με ένα παράδειγμα. Ήμουν για 35 χρόνια Διευθυντής του Πολιτιστικού Κέντρου Βλαδίμηρος Καυκαρίδης. Σε συνεννόηση με την ΣΠΕ Αγλαντζιάς που ήταν Πρόεδρος ο Αντρέας Πέτρου και Δήμαρχος για αρκετά χρόνια, επιχορηγούσε παραστάσεις δωρεάν για τους Δημότες. Πάντοτε είχαμε
1000 θεατές.

Περπατώντας από το σπίτι μου για να πάω στο ΣΚΑΛΙ έβλεπα κόσμο να βγαίνει από τα σπίτια του και να οδεύει στο Αμφιθέατρο. Μετά το τέλος της παράστασης όλοι έδιναν συγχαρητήρια στον Δήμαρχο για την δωρεάν παράσταση. Κάποιος θα ρωτήσει, μα δεν έχουν χρήματα οι Αγλαντζιώτες για να αγοράσουν ένα εισιτήριο; Σίγουρα έχουν. Αλλά αν είναι μια πολυμελής οικογένεια δεν είναι εύκολο να πας μια δυο φορές την βδομάδα να παρακολουθήσεις εκδηλώσεις. Να μην ξεχνούμε ότι το ποσοστό των Κυπρίων που βλέπουν τακτικά παραστάσεις θεάτρου, ή μουσικές συναυλίες ή εκθέσεις ζωγραφικής κυμαίνεται μεταξύ 2-3%. Με την δωρεάν είσοδο θα το κάνουμε 100% με όφελος την Πολιτιστική
καλλιέργεια και ανάπτυξη.

Θα δώσω ακόμα ένα παράδειγμα: Κάποτε η CYTA επιχορηγούσε με ένα ποσό όλα τα θέατρα της Κύπρου για να δίνουν δωρεάν παραστάσεις στις 27 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου. Ο κόσμος απλώς τηλεφωνούσε για να κρατήσει θέσεις. Μόλις ανοίγαμε το ταμείο το πρωί τα τηλέφωνα βούιζαν και μέχρι το μεσημέρι οι θέσεις όλες ήταν κρατημένες. Αναγκαζόμαστε να δώσουμε και δεύτερη παράσταση δωρεάν και πάλι έμενε κόσμος χωρίς θέση. Και διερωτήθηκα: τον υπόλοιπο χρόνο πού βρίσκονται αυτοί οι θεατές; Έκανα ένα προϋπολογισμό με βάση τα στοιχεία του ΘΟΚ για όλα τα θέατρα και είδα ότι οι εισπράξεις ολόχρονα όλων των θεάτρων, συμπεριλαμβανομένου και του ΘΟΚ, δεν ξεπερνούν τις 500.000 ευρώ. Και λέω, εφόσον η κυβέρνηση επιχορηγά τον ΘΟΚ με 7 εκατομμύρια τον χρόνο για όλα τα θέατρα, ας τα κάνει 8 τα εκατομμύρια και ας δίνει δωρεάν εισιτήρια στην πλειοψηφία του κυπριακού λαού που δεν πάει θέατρο γιατί είναι αποτρεπτική η οικονομική επιβάρυνση. ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ!

ΤΕΛΟΣ. Αναγκάστηκα να γράψω αυτό το κείμενο με αφορμή τις δωρεάν παραστάσεις που δίνει το ΡΙΑΛΤΟ Λεμεσού για τους Λεμεσιανούς φίλους της τέχνης. Ο Δήμος Αγλαντζιάς, δίνει κινηματογραφικές παραστάσεις στο ΣΚΑΛΙ σε συνεργασία με το ΠΑΝΘΕΟΝ με έργα Κυπρίων σκηνοθετών και πολύ καλά κάνει. Αλλά γιατί όχι δωρεάν αλλά με είσοδο; Κι εφόσον επιχορηγείται από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού; Πόσα θα κερδίσει ο Δήμος από την εκδήλωση αυτή; Πόσοι θεατές θα έβλεπαν τις παραστάσεις αν ήταν ελεύθερη η είσοδος;

ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ!»