Συνέντευξη στην Κατερίνα Μιχάηλου
Μία αλληγορία της Χούντας του 1967 στην Ελλάδα αποτελεί το ξακουστό έργο, το οποίο έγραψε λίγο μετά από την πτώση της χούντας η συγγραφέας Ευγενία Φακίνου. Όπως ανέφερε η σκηνοθέτις του έργου Ειρήνη Ανδρονίκου, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Π», αφορμή για την συγγραφή του συγκεκριμένου έργου , ήταν ένα ερώτημα που έθεσε ο γιος της κας Φακίνου στην ίδια τη συγγραφέα, την ημέρα που είχε πέσει η χούντα: «Μαμά γιατί χαίρονται τόσο πολύ όλοι;». Η συγγραφέας μη μπορώντας να του δώσει μία επαρκή απάντηση, αποφάσισε ένα χρόνο μετά περίπου, να γράψει την Ντενεκεδούπολη, ως απάντηση. Με τον τρόπο αυτό η ίδια ήθελε να «εξηγήσει» στα παιδιά τι σημαίνει δικτατορία, καταπίεση, ελευθερία και αγώνας για την ελευθερία.
Ο Δικτάτορας «Λαδένιος»
Αυτός είναι και ο λόγος που καθιστά τόσο ξεχωριστό το συγκεκριμένο έργο, παρ ‘όλο που απευθύνεται και σε παιδιά, όπως επισήμανε η σκηνοθέτης Ειρήνη Ανδρονίκου: «Πρόκειται για ένα έργο το οποίο έχει μηνύματα τα οποία είναι δύσκολο να μεταφέρεις στα παιδιά, χωρίς να τα τρομάξεις. Η παράστασή μας δεν είναι ένα κλασσικό παραμύθι, με την άποψη ότι δεν έχει να κάνει με πριγκίπισσες , βασιλιάδες κλπ. Έχει να κάνει με ζητήματα πιο καθημερινά, πιο σκληρά, τα οποία όμως προσφέρονται μέσα από χιούμορ, εικόνες και χρώματα». Η ιστορία του έργου εκτυλίσσεται σε μία ντενεκεδούπολη, σε ένα σκουπιδότοπο μέσα στον οποίο κάποια ντενεκεδάκια έχουν ιδρύσει μια μικρή πόλη, την ντενεκεδούπολη. Αυτά τα ντενεκεδάκια ζούνε χαρούμενα κι ευτυχισμένα , όταν μια ήμερα εισβάλλει στην ντενεκεδούπολη ένας πελώριος ντενεκές λαδιού, «ο Λαδένιος», ο οποίος λόγω της διαφοράς μεγέθους που έχει, επιβάλλει την παρουσία του και τη δικτατορία με το ζόρι. «Όλη η ιστορία του έργου είναι ουσιαστικά το πώς αυτά τα ντενεκεδάκια, καταφέρνουν να ενωθούν, να εξεγερθούν και να νικήσουν τον πελώριο «λαδένιο».
Πλέον τα παιδιά είναι θεατές εξελιγμένοι
Πως προσεγγίσατε σκηνοθετικά το έργο;
Χρησιμοποιούμε τη φόρμα του αντικειμενοθεάτρου. Αυτό σημαίνει ότι δε χρησιμοποιούμε κούκλες αλλά στη σκηνή «εμφανίζονται» αντικείμενα προσωποποιημένα που μιλούν. Ωστόσο είμαστε κι εμείς οι ηθοποιοί. Εφαρμόσαμε μία μίξη αντικειμενοθεάτρου και συμβατικού θεάτρου. Παράλληλα προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα κόσμο πολύ όμορφο για τα παιδιά, πολύ φιλικό, με πολλά χρώματα, φως και πολλές εκπλήξεις. Και νομίζω ότι έχουμε φτιάξει όμορφες εικόνες έτσι ώστε να καταφέρουμε να μιλήσουμε χωρίς να φοβίσουμε τα παιδιά».
Τί είναι αυτό που καθιστά το παραμύθι κατάλληλο για μικρούς και μεγάλους;
Αυτό γίνεται κατορθωτό χάρη στο σκηνικό κώδικα που έχουμε υιοθετήσει ως ομάδα, τόσο σκηνικά, όσο και δραματουργικά. Επίσης προσωπικά, αντιμετωπίζω το κοινό σαν κοινό ανεξάρτητα από την ηλικία. Πλέον τα παιδιά είναι έτοιμα να δεχτούν παραστάσεις που ξεφεύγουν από το παλιό παιδικό θέατρο. Είναι θεατές εξελιγμένοι.
Παραστάσεις: 25/09 Θέατρο Ριάλτο στις 18:00, 26/09 Δημοτικό Θέατρο Λάρνακας στις 18:00, 29/09 Νέα Σκηνή ΘΟΚ Λευκωσία στις 18:00, 30/09 Νέα Σκηνή ΘΟΚ Λευκωσία στις 18:00 & 20:30.
